Άλματα παντός καιρού
Πραγματοποιούνε όλοι
Μα δεν καθορίζονται
Αν γίνονται παροτρύνσεις και διαόλοι.

Που θέλησαν να ζουν
Και να υπάρχουν ανάμεσά μας
Ύπουλοι στυγνοί
Αβέβαιοι στα σημερινά μας

Σχέδια και όνειρα
Που όλοι καταβάλλουν
Μα άδοξα και αποθαρρυντικά
Διόλου δεν υπερβάλλουν.

Στον τάχιστο ή ελάχιστο
Ρυθμό που επιδεικνύουν
Τον ύστατό τους τον παλμό
Ως χορηγό αποδεικνύουν.

Της περισσής αναφοράς
Διαφοράς του δικού τους είναι
Που μονολογούν σκληρά
Και γεύονται μόνο το θεαθήναι.

Ανύπαρκτου συλλογισμού
Διαλογισμού των κενών τους
Διαστημάτων πολλαπλών
Των εγωισμών ως θέλημά τους.

Που ζήτησε να βρεθεί
Λύσεις να τους προτείνει
Επαφής επιστέγασμα
Γλιτώνοντας την οδύνη.

Καίριων σημαντικών
Αυτών των γεγονότων
Δημιουργικών απλά
Αυτών των τεθνηκότων.

Συμβάντων που δε λάβανε
Τον ανάλογό τους το χώρο
Επικρατώντας ανεπαρκώς
Χαρίζοντας το δώρο.

Της προτροπής που θα ’πρεπε
Αυτή να επιβάλλει
Χάρισμα αυτόφωρο
Ως έγκλημα να μην προβάλλει.

Μόνο να ζει
Έντονα να διατάζει
Το είναι μας και το εγώ
Με το εμείς να συνδυάζει.

Μα σα χαθεί παντοτινά
Αυτή η ευκαιρία
Για κλάματα είναι όλοι τους
Τίποτα δεν έχει αξία.

-

γράφει η Άννα Ζανιδάκη

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!