Έγινες πια η Προσευχή μου η Βραδινή… Μικρή αόρατη Θεά... Βρέχει-Φυσάει και είσαι Συ που  απέναντί μου στέκεις και με Προκαλείς, με Προσκαλείς να πολεμήσω το Ανίκητο   Να νικήσω το Απύθμενο Βάθος της Άγνοιας.   Μα πώς να σε γνωρίσω Ουρανέ, που δε σε φτάνω πώς...

Εσύ κυματοθραύστη των ονειράτων μου, εσύ εξορκιστή του έρωτά μου, στ’ απέραντο, αρίφνητο κι απύθμενο που ποτίζει αυτόν τον κόσμο, εσύ ΄σαι ο αφρός του πόθου κι όλων των ορμεμφύτων των χυδαίων και κτηνωδών… Η αγάπη σου με τρέφει με μία αηδία εκπορνευμένη! - Όταν με...

Δυο σταγόνες μέλι  κόλλησαν στις άκρες των χειλιών, καθώς το αίμα,  στις ροζιασμένες σακούλες, φούσκωνε και ξεφούσκωνε, σαν τη δερμάτινη ζώνη  που βαστά το στομάχι, μην τυχόν και παραπέσει  στις άκρες των ποδιών.   Για να μην πεινάσει  ο χρόνος, όση ώρα...