Ανάδρομος Ερμής

Δεν αμφισβητώ
την αγάπη
Όλα τα αμφισβητώ
Ό,τι υπάρχει, με όποια έννοια, τριγύρω

Ούτε ξέρω
αν αναπνέω
Αν υπάρχω
ή αναπλέω
Βλέπω φως μα αμφιβάλλω για τον ήλιο

Εγώ εισέβαλα
μες στη ζωή σου;
Είναι αλήθεια
η ύπαρξή σου;
Ή εμφανίστηκες όταν σε είχα πιότερο ανάγκη;

Η συγχρονικότητα
αμφίλογο μήνυμα
Πώς γίνεται η αγάπη
να μην έχει ξεκίνημα
Ή μήπως είσαι
ενός αγγέλου φιλί προς της καρδιάς το μεράκι;

Θέλω να κλάψω
στα σωθικά μου
Να γράψω με αίμα
στα τετράδιά μου
Ίσως να δω τη γυμνή αλήθεια πάνω απ' τους στίχους

Θέλω να πάψω
να προσπαθώ να σε νιώσω
Δεν είμαι δική σου
Δεν θα γίνεις δικός μου
Μα πάλι μετά, άλλα ερωτήματα γράφω στους τοίχους

Ιερή απάντηση
Ρητορική
Ό,τι φοβάμαι
και θέλω μαζί
Ό,τι ποθεί κι ο εαυτός μου και τα βάζει μαζί μου

Έκπτωτη Εδέμ
που αποκληρώθηκες
Ψάχνω στοιχεία
που μου λεν πως μου δόθηκες
μα του φιλιού σου
ο άηχος τίτλος ηρεμεί τη ψυχή μου

Είθε η δύναμη
να ορίσει το τέλος
μιας εποχής
όπου δεν ένιωθα μέλος
Μια αναγέννηση μέσα από θεόπλαστη αγάπη κι αγνότητα

Σαν τον ανάδρομο
Ερμή με αποφεύγεις
Μαζί κινούμαστε
μα βλέπω πως φεύγεις
Σαν διαστροφή μίας αντίληψης στην πραγματικότητα

Η ισορροπία
στη σκέψη απούσα
Χτυπούσε την πόρτα
κι εγώ αγνοούσα
σοφά την έσπασε και απολογήθηκε για τους βίαιους τρόπους της

Τα όνειρά μου
στο πάτωμα ωρύονται
Όταν σ' ακούνε
αποδεικνύονται
Η απουσία σου είναι
ο θεριστής μου στους επικίνδυνους δρόμους της.