Λείπεις.
Κι είν’ η απουσία σου,
θάνατος αργός.
Κι η προσμονή μου,
χώμα που σκεπάζει
το σαπισμένο μου σώμα
που κατασπαράζουν
τα σκουλήκια.
Κι όταν έρχεσαι,
σε αποσύνθεση
με βρίσκεις πάντα.
Μάλλον αγάπη μου ξεχνάς
πως ζωή είν’
η παρουσία σου μονάχα.
_
γράφει ο Γεώργιος Σταματόπουλος
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
