Το ρολόι σήμανε δώδεκα. Έβαλε το ψεύτικο χαμόγελό του και δέχτηκε για ακόμη μια φορά ευχές ουτοπικές για επιθυμίες που σκοντάφτουν στην ίδια την πραγματικότητα. Όσο περνούσαν τα χρόνια, άλλωστε, είχε αποδεχτεί την προσποιητή ευγένεια του κόσμου. Μοτίβο...

Τον φίλο από τα παλιά τον συνάντησα στη γειτονιά του πατρικού. Έμοιαζε φευγάτος. Δεν ξέρω τι είχε καταφέρει από όσα ζητούσε, όμως έμοιαζε να μην τον ενδιαφέρει πια το ρήμα. ''Ζω ανάμεσα στο παρελθόν και στο τώρα'' μου είπε και δεν πολυκατάλαβα. ''Με δένει ένα περίεργο...

Μια μέρα μετά το χιόνι. Ήταν γκρίζα, ''κλεισμένη'' η προηγούμενη μέρα. Πολλοί δεν θέλησαν να μετακινηθούν, ο πάγος δεν αστειεύεται. Όπου δεν βλέπει ο ήλιος, ο χιόνι είναι πιο ''σκληρό'', πιο ''άγριο''. Οι πιτσιρικάδες προφανώς δεν καταλαβαίνουν από λογικές. Κάπου...

Περπατάς στην παραλία. Είναι ξεκούραση για το μάτι και για την ψυχή η θάλασσα κι ο ουρανός που αγκαλιάζονται κι ας είσαι δίπλα στην πόλη που αγκομαχάει τους πόνους της. Βήματα που τά ’χεις ξανακάνει φορές ατέλειωτες. Άμμος και πάλι άμμος και βότσαλα και κράσπεδα από...

Ήταν 1945, τα Δεκεμβριανά νωπά κι ο Μήτσος ο Σελέντης ίσα που την είχε γλυτώσει. Ο φόβος κρεμόταν ακόμα πάνω απ' την πόλη κι ο εμφύλιος μαγειρευόταν, όμως εκείνος πια είχε τρυπώσει στο δωματιάκι μιας μικρής αυλής στην Καλλιθέα και ψευτοζούσε. Νέος ήταν, θα τα...