Δεύτερη ζωή δεν έχει

Δημοσίευση: 4.02.2017

Ετικέτες

Κατηγορία

Αν θες να ζήσεις, ξεκίνα τώρα. Μην περιμένεις το αύριο...

Αν θες να πεις “σ’ αγαπώ”, κάν’ το γρήγορα. Μην περιμένεις να ξεθυμάνει...

Αν θες να αγκαλιάσεις, αγκάλιασε αιφνιδιαστικά. Μην περιμένεις την κατάλληλη στιγμή...

Αν θες να χαρείς, άρχισε από σήμερα. Μην περιμένεις ξεχωριστές ευκαιρίες...

Αν θες να γελάσεις, γέλασε με την καρδιά σου. Μην περιμένεις τις ιδανικές συνθήκες...

Αν θες να δείξεις πως είσαι ερωτευμένος, δείχνε το παντού και πάντα. Μην περιμένεις μέχρι να σου φύγει...

Αν θες να πεις πως σε πλήγωσαν, φώναξέ το. Μην περιμένεις την ώρα που δεν θα σε ακούσουν...

Αν θες να κλάψεις, ξέσπασε αμέσως. Μην περιμένεις να στεγνώσει το δάκρυ...

Αν θες να προχωρήσεις μπροστά, προσπάθησε μόνος σου. Μην περιμένεις να σε τραβήξουν οι άλλοι...

Αν θες να μιλήσεις, ζήτησέ το. Μην περιμένεις να μαντέψουν την ανάγκη σου...

_

γράφει η Νίκη Αλπού

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!

Ακολουθήστε μας

Αναμνήσεις

Αναμνήσεις

Ο περιπτεράς απορημένος σηκώνει τα πρωινά ρολά του καταστήματός του, εκείνη στέκεται στη στάση του πρώτου πρωινού λεωφορείου. Βρέχει όμως, σταματά ένα διερχόμενο ταξί. Βρέχει και στέκεται αποσβολωμένη. Γράφει μάθημα το πρωί και ξενυχτά ευχαρίστως, διαβάζοντας. Θα του...

Τα λουλούδια φυτρώνουν στη στάχτη

Τα λουλούδια φυτρώνουν στη στάχτη

Δεν πρόλαβαν να σταματήσουν οι εκκωφαντικοί ήχοι των εκρήξεων και ο Αλεξέι είχε ήδη κουμπώσει τον επενδύτη και έτρεχε βάζοντας το κράνος προς το πυροσβεστικό όχημα – δεν έχει παιχνίδια στον πόλεμο, ο Μιχαήλ στην προχθεσινή βάρδια έκανε εφτά ράμματα που δεν φόραγε...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Τα λουλούδια φυτρώνουν στη στάχτη

Τα λουλούδια φυτρώνουν στη στάχτη

Δεν πρόλαβαν να σταματήσουν οι εκκωφαντικοί ήχοι των εκρήξεων και ο Αλεξέι είχε ήδη κουμπώσει τον επενδύτη και έτρεχε βάζοντας το κράνος προς το πυροσβεστικό όχημα – δεν έχει παιχνίδια στον πόλεμο, ο Μιχαήλ στην προχθεσινή βάρδια έκανε εφτά ράμματα που δεν φόραγε...

Ευτυχισμένοι καιροί

Ευτυχισμένοι καιροί

Ο ροδώνας όλο και μεγάλωνε στο μεγάλο τετράγωνο παρτέρι που είχε στήσει με πολλή δουλειά και αγάπη ο πατέρας της. Στη μέση δέσποζε ένας μεγάλος φοίνικας σε σχήμα βεντάλιας και οι τριανταφυλλιές όλο και πετούσαν καινούρια φυλλαράκια μα και αγκάθια μαζί.  Ζούσε μόνη της...

Εκείνοι, της αντίπερα όχθης

Εκείνοι, της αντίπερα όχθης

Η Μίνα βιαζόταν. Δεν μπορούσε να περιμένει. Έκλεισε βιαστικά τα χαρτιά της. Προχώρησε προς την έξοδο. Έκλεισε με επιμέλεια την πόρτα και κλείδωσε σχολαστικά τρεις φορές. Κατεβαίνοντας την φρεσκοσφουγγαρισμένη αποβραδίς κοινόχρηστη σκάλα, ο ήχος του τηλεφώνου την έκανε...

2 σχόλια

2 Σχόλια

  1. 'Αννα Ρουμελιώτη

    Απλά ..Όμορφα .. συγκινητικά λόγια. Να είστε καλά!!!!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου