Το μήνυμα

The telegraph

Days of life… Number unknown… Till the end of cosmos

Hamlet:
Let us go in together,
And still your fingers on your lips, I pray.
The time is out of joint—O cursèd spite,
That ever I was born to set it right!
Nay, come, let's go together

 Shakespeare

Δεν θέριεψε ο ήλιος / Πρώτη μέρα

Δεν σύρθηκε το βλέμμα μια αυγή

Στο πρέπον και μη / να δώσει θέλει πέρας

Σε τόπο / χρόνο / οι άνθρωποι μαζί/

Σε στέκια μιας κοπής / Δεύτερη μέρα

Ατάραχη ζωή χωρίς ήχου πνοή /

Και πριν και τώρα / πάντα εδώ /

Κάτι πικρό / Rock πέρασμα / κι άτεγκτο σκληρό/

Γερνούμε εμείς οι νέοι/ μ’ ένα φάκελο κρυφό/

Δεν είναι μέσα κι έξω νικηφόρος ο ψαλμός/

Τρίτη μέρα / Τοπίο θολό / κι αγαπημένο /

Μια γυναίκα μόνη / Θρέφει μωρό και θάνατο μαζί/ 

Πνίγεται ο άνδρας /σε μικρή λίμνη από κλάμα/ 

Τέταρτη μέρα/σκυλιά παρέα με βατράχια /

Ξεβράζονται σε πεζοδρόμια / περιπατητές μαζί τους εκλιπαρούν/ 

Ένα ποτάμι από φως  / Πέμπτη μέρα/ 

Μήνυμα πάνω κι από τον χτύπο της καρδιάς / 

Αστραφτερή στιγμή / με μια μπουκιά/ στο στόμα /

Πιότερο και από την ίδια την ζωή /  Εσύ/

Μέρα… δεν θυμάμαι πια τον αριθμό /

Ξεχασμένη από καιρό / ξαναγυρνώ πάλι σε σένα 

‘Όπως ο διψασμένος στην δροσερή πηγή/

Βελούδινη κάθε επαφή / στο στόμα και στα χέρια /

Αφή και πάλι αφή / μοναδική / που ξεγελά θάνατο και ζωή

Πριν ή μετά

Ζεστός ιδρώτας λούζει το κορμί μου

Θέλω να χορέψω τον χαμό μου

Ευλογημένη γυναίκα εγώ

Βηματίζω αργά

Τρέμω τρέμω τρέμω

Καταλαβαίνω καταλαβαίνω καταλαβαίνω

Ευγνωμονώ ευγνωμονώ ευγνωμονώ

Μια νύχτα είμαι πια

Ας πορευτώ μ’ αυτή την γλυκιά λύπη.

Δεν θέλω να βοηθηθώ

Ας φτάσω όσο πιο βαθειά μπορώ

Ας φτάσω γρήγορα στον αντίποδα της χαράς

Τώρα καταλαβαίνω και ενώνομαι

Τίποτα δεν τελειώνει όσο σε θέλω

(Το ποίημα αυτό ανήκει στην αδημοσίευτη συλλογή:

" Η   Έρημη Πόλη")

_

γράφει η Μαρία Πανούτσου

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!