Μη γελιέστε. Σε αυτό το βιβλίο κανείς δεν ψιθυρίζει. Αντιθέτως όλα φωνάζουν από τρόμο. Δέκα ιστορίες που σου κόβουν την ανάσα. Παράλληλα όμως σε ταξιδεύουν, όσο περίεργο κι αν ακούγεται αυτό. Χαρακτήρες καθημερινοί οι περισσότεροι, δε διαφέρουν και πολύ από εμάς ή από ανθρώπους που συναντάμε κάπου δίπλα μας, κάπου γύρω μας.
Είναι ο γκέι ρεσεψιονίστ ενός φτηνού ξενοδοχείου. Η πόρνη που ικανοποιεί τα βίτσια του κάθε αρρωστημένου πελάτη; Ψυχάκια; Ψυχοπαθή; Ή μήπως κάποιου που δε θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ούτε το πιο αρρωστημένο μυαλό;
Είναι επίσης το παιδί που φεύγει από την πόλη για να κάνει τις ανέμελες διακοπές του στο χωριό. Είναι και τα υπόλοιπα παιδιά που για τα κάλλη μιας μικρής σύγχρονης Κίρκης, δεν υπολογίζουν κανένα ρίσκο, κανένα κίνδυνο και ρίχνονται σε μια αναζήτηση χαμένη πριν καν ξεκινήσει. Με πόσους τρόπους άραγε μπορεί να χαθεί η αθωότητα;
Μια καλόγρια δέχεται σ` ένα μοναστήρι, έναν άντρα που χρειάζεται βοήθεια. Έτσι νομίζει τουλάχιστον ως την στιγμή που είναι πια πολύ αργά.
Υπάρχουν ακόμα πονηρά ραντεβού σε χρυσαφένια χωράφια με παθιασμένα αγγίγματα που οδηγούν στο σεξ; Ή μήπως στην κόλαση;
Τι γίνεται όταν το κακομαθημένο πλουσιόπαιδο και το χαζοκόριτσο που σέρνει πλάι του, αποφασίζουν να κάνουν πλάκα στον ηλικιωμένο υπάλληλο ενός γραφείου τελετών; Τελικά ποιος θα γελάσει τελευταίος;
Ένας καθηγητής που δέχεται έναν διαφορετικό και απρόσκλητο επισκέπτη. Ίσως όμως και να μην ήταν τόσο απρόσκλητος τελικά.
Ένας συγγραφέας τρόμου έρχεται αντιμέτωπος κάποιο βράδυ με έναν περίεργο πελάτη, πίσω από τον κρύο πάγκο της ρεσεψιόν του ξενοδοχείου στο οποίο εργάζεται. Μάλλον δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να εκφράσει τα αισθήματα που τρέφει για την συνάδελφό του.
Κάπου πιο ήσυχα, ένα ζευγάρι ετοιμάζεται να γιορτάσει την επέτειο αρκετών χρόνων. Πιο ήσυχα είπα; Ίσως και να μην ισχύει τελικά αν αναλογιστεί κανείς την αόρατη και διόλου ασήμαντη, απειλή που καραδοκεί.
Άλλος ένας συγγραφέας μετά από τέσσερα χρόνια σκληρής δουλειάς, ετοιμάζεται να εκδώσει το βιβλίο της ζωής του. Αυτό που θεωρεί ως την μεγάλη όσο και σίγουρη επιτυχία. Στον δρόμο για το ραντεβού με τον εκδότη του, τα πάντα μπορούν να συμβούν. ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Κυριολεκτικά.
Όλα αυτά θα μπορούσε να τα διηγείται “Εκείνος που ψιθυρίζει πάνω από τα βουνά”. Μόνο που ο ψίθυρός του είναι αρκετός να σου κόψει την ανάσα, να σου ξεριζώσει ίσως την καρδιά από τον τρόμο.
Ο συγγραφέας είναι αποφασισμένος να τραβήξει τους ήρωες από την ρουτίνα τους με τον πιο άγριο, σκληρό και σαδιστικό θα έλεγες τρόπο. Ο τρόμος φωλιάζει σε κάθε σελίδα, αλλά είναι αδύνατον ν` αφήσεις το βιβλίο από τα χέρια σου.
Το “Εκείνος που ψιθυρίζει πάνω από τα βουνά” μπορεί να είναι το πρώτο βιβλίο του Γιώργου Γιώτσα, είχα συστηθεί όμως μαζί του από το “Εκ νεκρών” μιας και το δεύτερο έργο του ήταν το πρώτο που διάβασα. Η γραφή του λοιπόν δε μου ήταν άγνωστη και πίστευα πως λίγο πολύ, γνώριζα τι πρόκειται να συναντήσω. Μέγα λάθος! Διαβάζοντάς το ανακάλυψα πως τίποτα δεν θα μπορούσε να με προετοιμάσει για τις περιπέτειες που φιλοξενούνται στις σελίδες “Εκείνου”.
Ξεκινώντας την πρώτη ιστορία, η απλή καθημερινότητα με την οποία έχει “ντύσει” τους ήρωές του, σε μεταφέρει στις γεμάτες ρουτίνα μέρες τους και η οικειότητα για τα πρόσωπα που ζωντανεύουν μέσα στις σελίδες, σου τσιμπάει την καρδιά. Όταν με περίτεχνο τρόπο εισβάλλει στις ζωές τους, μαζί και στη δική σου ο τρόμος, είναι πια αργά να κάνεις πίσω. Κι αυτό, επειδή δεν είσαι πλέον θεατής. Ζεις μαζί τους και ο σφυγμός σου έχει γίνει ένα με τον δικό τους.
Τελειώνοντας την ιστορία κι αφού η ανάσα σου έχει επανέλθει στα φυσιολογικά της επίπεδα, περνάς σχετικά άνετα στην επόμενη. Έχεις πλέον συστηθεί με τον Γιώργο Γιώτσα. Ένιωσες άλλωστε τον τρόμο στο πετσί σου, κατάφερε να σε διαπεράσει. Πόσο χειρότερα να είναι τα πράγματα στις επόμενες;
Μπορώ ν` απαντήσω με μεγάλη σιγουριά: Δεν έχετε ιδέα πόσο! Η κάθε ιστορία του συγγραφέα αποτελεί και μια έκπληξη. Ναι, ο Γιώργος Γιώτσας γράφει τρόμο, ναι είναι σκληρός, ναι παρακολουθείς όλα όσα συμβαίνουν με κομμένη ανάσα, όμως όχι, δεν είναι καθόλου προβλέψιμος και σε καμία περίπτωση επαναλαμβανόμενος. Το πιο σπουδαίο δε που κάνει, είναι ο τρόπος που περνάει τον τρόμο μέσα στις φαινομενικά ήσυχες ζωές των πρωταγωνιστών του.
Η γραφή του είναι στρωτή δίχως να κουράζει και οι ιστορίες του ρέουν αβίαστα, την στιγμή που εσύ ταξιδεύεις πάνω στις λέξεις, μαγεμένος σαν άλλος Οδυσσέας αφήνοντας να σε παρασύρει το τραγούδι των σειρήνων. Γνωρίζεις πως ο κίνδυνος παραμονεύει, όμως η δύναμη του βιβλίου είναι μεγαλύτερη. Στο τέλος της κάθε ιστορίας έρχεται ο όλεθρος, όμως δεν σπαταλάς ούτε ανάσα ώσπου να γυρίσεις την επόμενη σελίδα.
Ο συγγραφέας έχει ασκήσει μαγική επιρροή πάνω σου και δε σε αφήνει να σηκώσεις το κεφάλι σου, αν δε φτάσεις στο τέλος του βιβλίου. Το ατμοσφαιρικό κλίμα σου πλακώνει την ψυχή, δηλώνοντας με αυτό τον τρόπο την ασφυκτική του παρουσία και η αγωνία που έχει δημιουργηθεί από το σασπένς, νιώθεις να σε αρπάζει από τον λαιμό.
Όσο προχωράς στην ανάγνωση του βιβλίου ίσως να σου δημιουργηθούν τα εξής ερωτήματα: Εφόσον γνωρίζεις πια πως στο τέλος θα πάνε όλα στραβά, γιατί λοιπόν να συνεχίσεις; Ποιος ο λόγος να διαβάσεις και τις δέκα ιστορίες; Γιατί όχι τις τρεις ή έστω τις πέντε; Είναι διαφορετικές σύμφωνοι, αλλά δεν παύουν να είναι ιστορίες τρόμου, όπου όλα στο τέλος σου δημιουργούν ένα αίσθημα ανατριχίλας που ίσως δύσκολα ξεπερνάς. Γιατί λοιπόν να επιμείνεις ειδικά όταν δεν είσαι οπαδός του είδους;
Η απάντηση είναι απλή: Ο τρόμος είναι τρόμος όταν είναι άγνωστος και ακατανόητος. Όταν τον γνωρίσεις και τον κατανοήσεις, παύει να είναι τρόμος και γίνεται ταξίδι σε έναν άλλο κόσμο διαφορετικό, ικανό να σου προσφέρει δυνατές συγκινήσεις. Και ο Γιώργος Γιώτσας με την καθηλωτική γραφή του, γνωρίζει καλά σε ποια μέρη να σε ξεναγήσει για να σου μείνει αξέχαστη η εμπειρία, κερδίζοντας έτσι επάξια μια δυνατή θέση στη λογοτεχνία τρόμου. Ακολουθήστε τον στους σκοτεινούς δρόμους που σας οδηγεί και αν κάποια στιγμή ακούσετε κάτι που να μοιάζει με σιγανό μουρμούρισμα, σταθείτε και αφουγκραστείτε.
Ίσως να είναι “Εκείνος που ψιθυρίζει πάνω από τα βουνά”…