29 Μαρτίου του 1955
Κάπου στη Νέα Ιωνία
Δυο φίλες, η Σοφία και η Σουλτάνα, έχουν δώσει ραντεβού έξω από τον κινηματογράφο Ριάλτο στις 8.00 να δουν την ταινία “Γη ποτισμένη με ιδρώτα” (Mother India) με τη Ναργκίς και τον Καπούρ.
Τότε οι Ινδικές ταινίες είχαν στην Ελλάδα το πιο φανατικό κοινό τους. Η Σοφία, έγκυος -μόλις είχε μπει στον 7ο μήνα της κύησης- λατρεύει τις Ινδικές ταινίες και, μιας και ο σύζυγός της υπηρετούσε τη θητεία του στα Γιάννενα, χαίρεται που θα δει την ταινία μαζί με τη Σουλτάνα.
Η ώρα είναι 8.30 και η Σοφία δεν φαίνεται πουθενά. Η Σουλτάνα, ξέροντας πόσο τυπική είναι η φίλη της, πηγαίνει στο σπίτι της Σοφίας έχοντας ένα κακό προαίσθημα. Χτυπά την πόρτα επίμονα. Καμιά απάντηση. Το παραθυράκι της κουζίνας ήταν ανοικτό. Χωρίς δεύτερη σκέψη, βρίσκεται μέσα σ’ ένα φτωχικό μα πεντακάθαρο δωματιάκι. Η Σοφία ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της σε τυμπανιαία κατάσταση. Ακόμα ανάσαινε. Η Σουλτάνα δεν κατάλαβε πού βρήκε τη δύναμη να ειδοποιήσει ασθενοφόρο. Στο μαιευτήριο ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ η Σοφία υπεβλήθη σε καισαρική τομή για να σωθεί η ίδια και όχι το μωρό της που ζύγιζε μόλις 1.650 γραμμάρια.
«Εκλαμψία βαρύτατης μορφής» είπαν οι γιατροί…
Η Σοφία για τρεις μήνες ήταν σε κώμα… Όταν άνοιξε τα μάτια της της είπαν ότι είχε ένα υγιέστατο κοριτσάκι που μόλις εκείνη την ημέρα το έβγαλαν από τη θερμοκοιτίδα.
Αν δεν είχε δοθεί το ραντεβού για να δουν μαζί την ταινία οι δυο καλές φίλες, ούτε η Σοφία ούτε η κόρη της θα επιζούσαν…

19 Ιουνίου 2003
Ο εγγονός της Σοφίας βάζει στον δρόμο της ζωής του ένα πανέμορφο λουλούδι από την Ινδία. Η κόρη της Σοφίας -αυτή που τώρα πληκτρολογεί αυτές τις γραμμές- με δάκρυα στα μάτια τραγουδάει ένα Ινδικό τραγούδι με Ελληνικούς στίχους: “Καρδιά μου καημένη” και φέρνει στο νου της την ιστορία της 29 Μαρτίου, όπως της την είχε διηγηθεί εκατοντάδες φορές η μητέρα της και η γιαγιά της...

28 Μαρτίου 2017
Το κοριτσάκι της θερμοκοιτίδας σας γράφει “Ιστορίες που γράφει η ζωή”, ακούγοντας Ινδικά τραγούδια που βρίσκει στο διαδίκτυο και παίζοντας με τα τέσσερα αγγελούδια που της χάρισαν oι δυο νεράιδες της, η Μάνη και η Μαρίνα.

Η ζωή συνεχίζεται… Και φέτος. Ευχαριστώ Θεέ μου!

_

γράφει η Χρυσούλα Πλοκαμάκη

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!