Ο μικρός αφηγητής της ιστορίας ζει διάφορες καταστάσεις που τον κάνουν να θυμώνει, να πικραίνεται ή να πεισμώνει, σύντομα όμως μια μαγική λέξη, ένα χάδι γεμίζουν χρώματα τη ζωή του. Θα καταφέρει όμως να κάνει και τον πατέρα του να νιώσει καλύτερα όταν επιστρέφει άκεφος από τη δουλειά; Ποιο είναι το μυστικό του ήρωα της ιστορίας μας και πώς μπορούν ν’ ακολουθήσουν το παράδειγμά του οι μικροί αναγνώστες;

Η Τζένη Κουτσοδημητροπούλου, ένα πολύχρωμο ουράνιο τόξο της σύγχρονης παιδικής λογοτεχνίας, αποφασίζει να γράψει για το άσπρο και το μαύρο στις ζωές μας και να το γεμίσει με το χρώμα της χαράς, της αγκαλιάς, της συγνώμης, του αθώου χαμόγελου. Στο δωμάτιο του πρωταγωνιστή, στο σχολείο, στην οικογένειά του, πάντα θα συμβαίνουν αναποδιές και δυσκολίες, έχει καταλάβει όμως πως κάτι απίθανο μπορεί να του φτιάξει το κέφι στη στιγμή κι έτσι θέλει πολύ να ήταν ο ίδιος ένας σούπερ ήρωας που θα λύνει οποιοδήποτε πρόβλημα.

Η εικονογράφηση της Σοφίας Γαλή έχει την εξής πρωτοτυπία: ζωγραφίζει ολοσέλιδες τρυφερές και πολύχρωμες εικόνες αλλά αφήνει το κείμενο της αφήγησης έξω από αυτές, κάτι που σπάνια έχω συναντήσει στα σημερινά βιβλία. Οι οπτικές γωνίες είναι σχεδόν ίδιες, οι γραμμές όμως είναι αρκετά ενδιαφέρουσες, ειδικά όταν βλέπουμε την ομοιότητα ανάμεσα στον πατέρα και τον γιο ή το σχολικό περιβάλλον. Απίθανες λεπτομέρειες συνθέτουν το παιδικό δωμάτιο, το γκαράζ, τη σχολική αίθουσα και την κουζίνα και η πόλη αναπαρίσταται με μια ενδιαφέρουσα ασυμμετρία.

«Η μέρα μου σε άσπρο-μαύρο» βοηθάει τα μικρά παιδιά από 4 ετών και πάνω να καταλάβουν πως ο συναισθηματικός τους κόσμος επηρεάζεται από εξωγενείς παράγοντες όμως είναι στο δικό τους χέρι να μην τα παρατήσουν και κυρίως να μην παρασυρθούν από θυμό ή γκρίνια για να δυσκολέψουν τις ζωές των γύρω τους. Πάντα κάτι θα υπάρχει που θα φέρει χαρά και γέλιο, ευδιαθεσία και χαμόγελο, αρκεί να το βρουν και να του επιτρέψουν να τα αγκαλιάσει νοερά ώστε να το μοιραστούν κι αυτά με τη σειρά τους με κάποιον κατηφή.