Σ' ένα συρτάρι μου παλιό έψαχνα τις προάλλες
και βρήκα σάκα σχολική από στιγμές μεγάλες.
Τότε που σχολιαρόπαιδο διάβαζα τα βιβλία
κι ανάμεσά τους έκρυβα μια σου φωτογραφία.
Την κοίταξα και βούρκωσα, έχουν περάσει χρόνια
και τώρα στα μαλλάκια μου ασπρίζουνε τα χιόνια.
Μου είχες δώσει με χαρά δύο φιλιά όλο γλύκα
και μου 'πες
«Ξέχνα φεγγάρι μου, αν θες, το τι σημαίνει πίκρα».
Μέσα στο άψυχο χαρτί ζωή το γέλιο πήρε
κι έπλεξε μέσα μου φωλιά και τον καημό μου πήρε.
Κάθε που ήσουν μακριά άνοιγα το βιβλίο
κι ο ήλιος απ' τα μάτια σου με ζέσταινε στο κρύο.
Κάθε που σύννεφα βαριά σκεπάζαν τη ζωή μου
με τη φωτογραφία σου σ' έφερνα στην αυλή μου.
Ώσπου μια μέρα γίνηκες οστά και σάρκα αγάπη
κι έσβησες μονοκοντυλιά της μοίρας μου τα λάθη.
Σήμερα τ' άψυχο χαρτί ζωή και πάλι παίρνει
και το ακούω να μιλεί και να μου παραγγέλνει
«Μείνε εδώ στο πλάι μου μέσα εις το βιβλίο
που κάθε του κεφάλαιο λέει τον δικό μας βίο.
Κι αν άλλαξε η όψη μου και γέροντας σου μοιάζω
το σ' αγαπώ παντοτινά εγώ θα στο φωνάζω.
Κι αν όλα τα προβλήματα παράσιτα γροικούνται
μια τέτοια αγάπη δυνατή θα την διηγούνται».
Αυτά είπε και φάνηκε πως κι ο Θεός γροικούσε
και στη φωτογραφία σου πνοή ζωής φυσούσε!
_
γράφει η Χρυσούλα Πλοκαμάκη
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Πολυ τρυφερο το ποιημα σας κ. Πλοκαμακη. Μπροστα στις μεγαλες αγαπες, ολα τα προβλημτα παρασιτα γροικιουνται. Αισιοδοξο πολυ. Μπραβο!
Αγαπημένη μας Χριστίνα,
Έτσι ακριβώς… Η αγάπη όλα τα υπομένει κι όλα τα μπορεί…..
Σε ευχαριστώ πολύ για το πολύ αισιόδοξο σχόλιό σου!
Να είσαι καλά!
Καλη υγεία και αγάπη ………
Τι πιο όμορφο να γερνάς με τον άνθρωπό σου παρέα. Η δύναμη της αγάπης!!! Καλή σου μέρα, Χρυσούλα.
Καλό μεσημέρι Βάσω μας,
Ευχαριστώ πολύ!
Δεν υπάρχει πιο όμορφη ευλογία… και για μένα!
Να σ’ αγκαλιάζουν χέρια που κάποτε ήταν στιβαρά και τώρα ροζιασμένα!
Καλή συνέχεια!
“Άσπρη μαύρη η φωτογραφία,είχ’ ένα χαμόγελο μισό….” Κωστούλα Μητροπούλου-Μανώλης Μητσιάς.Πάντα χρειάζεται ένα χαρτάκι να μένει για να ζωντανεύει τις αναμνήσεις.Γιατί χωρίς αναμνήσεις δεν υπάρχει παρελθόν.
Καλησπέρα σας κ. Αγγελογιάννη
Πολύ όμορφο το σχόλιό σας!
Μια φωτογραφία = 1000 λέξεις …
Ανάμνηση… Ο κρίκος του παρελθόντος με το παρόν πριν τον σπάσει το μέλλον…
Καλή σας συνέχεια!
Μια εικόνα χίλιες λέξεις και όλες τρυφερές όπως και η καρδούλα σου αγαπημένη μου Χρυσούλα!!!Χαίρομαι πολύ να σε διαβάζω γιατί μέσα στις λέξεις σου βρίσκω πάντα κομμάτια μου!!!!Ευχαριστώ πολύ!!!!
Αγαπημένη μου Σοφία,
Οι λέξεις που βγαίνουν απ ‘ τα γρανάζια της καρδιάς αποδίδουν το ίδιο σε όλες τις ευαίσθητες μηχανές της ψυχής μας! Χαίρομαι να διαβάζω τα σχόλιά σου και να παίρνω δύναμη από τη δύναμή σου! Ο Θεός να σε έχει καλά εσένα και όλη την οικογένειά σου! ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ!
Κυρία Μάλαμα ,
Σας ευχαριστώ πολύ για την επιμέλεια του ποιήματός μου.
Να είστε καλά.
Δική μου η χαρά να επιμελούμαι όμορφα ποιήματα σαν το δικό σας! Τόσο συγκινητικά τρυφερό που ζεσταίνει την καρδιά!
Κυρία Μάλαμα
Σας ευχαριστώ!
Να προσθέσω πως το ποίημά μου ‘ανέβηκε’ στις 30 Αυγούστου! Καρμικό????? Ίσως…
Την ημέρα του Αγίου αλεξάνδρου που γιορτάζει ο εμπνευστής αυτού του ποιήματος : ο πατέρας των παιδιών μου
και παππούς των εγγονών μου!
Και πάλι σας ευχαριστώ!
Τότε νομίζω πως του κάνατε το ωραιότερο δώρο!!!