Θα με ακούσεις;
Τα χρόνια πέρασαν γρήγορα. Τώρα μένω να κοιτάζω τις φωτογραφίες, μένω να αναπολώ περασμένες εμπειρίες. Κάθε μέρα, μια προσωπική μάχη, ένα ψευτοδίλημμα να κυριεύει την ψυχή μου, οι απαντήσεις που δεν τολμώ να δώσω. Αν μιλήσω θα ανακουφιστώ μου λες, μα δεν τολμώ, ντρέπομαι. Ναι, εγώ που στα μάτια σου φαίνομαι ατρόμητη, ριψοκίνδυνη, εξωστρεφής, τώρα απλά ντρέπομαι ακόμα κι εσένα. Ποιος να με ακούσει τώρα που δε μπορώ, πλέον ούτε από το κρεβάτι να σηκωθώ. Μεγαλοποιώ τα μικροπροβλήματα μου λες, μα εμένα με θλίβουν, τη μοναξιά μου ενισχύουν. Θέλω να έρθεις στη θέση μου, τότε θα καταλάβεις, το βάρος της συνείδησης μου να σηκώσεις και τότε θα με ακούσεις.
_
γράφει η Ζωή Κώτσου
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Αυτό είναι αλήθεια ….. Σαν βρεθούμε στην ίδια θέση … Και νιώσουμε το ίδιο βάρος..Τότε καταλαβαίνουμε..Τότε ακούμε. Καλώς ήρθατε!!
Σας ευχαριστώ πολύ!!!
Αν δε βιώσεις μια κατάσταση, δε μπορείς να νιώσεις τον άλλον. Πέρα για πέρα αληθινό και πολύ όμορφο. Μπράβο σου.
Ακριβώς! Σας ευχαριστώ πολύ !!!
Ζωή Κώτσου
Αληθινό, περιεκτικό και ωραία δοσμένο. Μπράβο!
Σας ευχαριστώ πολύ !!!
Ζωή Κώτσου
Μονάχα αν καταλάβουμε πώς πρέπει να προσεγγίζουμε κάποιον χτίζουμε αλήθεια και στηρίζει ο ένας τον άλλον. Η δύναμη της ενσυναίσθησης και μόνο…αλλιώς φαλτσάρουμε στα συμπεράσματά μας. Καλή χρονιά
Καλή Χρονιά !!!
Ζωή Κώτσου