«[…]Όλοι οι αγαπημένοι,

φορούν στολή περαστική.»

(Ο Παλιάτσος)

Από έναν άνθρωπο που έχει ζήσει μόλις τριάντα χρόνια δεν περιμένει κανείς να έχει στόφα μεστωμένου ποιητή, όμως στην περίπτωση της Ζαχαρούλας Βαλαβάνη ο κανόνας συναντά την εξαίρεσή του. Η ποιητική της συλλογή «Ιερή γνωριμία» που κυκλοφορεί από την Anima Εκδοτική, είναι ένα ταξίδι βαθιά μέσα στον άνθρωπο, στο σήμερα, την κοινωνία, τις σχέσεις, τη ζωή, φιλία, τη θέση μας στον κόσμο. Με λόγο είτε αμιγώς ποιητικό είτε με πεζό ποιητικό από τον οποίο απουσιάζει το μέτρο ή οποιοδήποτε άλλο μορφολογικό ποιητικό στοιχείο, οδηγεί τον αναγνώστη της σε μια εξαιρετική και πολύ προσεγμένη διαδρομή προς τον εσωτερικό του κόσμο.

«[…]Θέλω να τους εκδικηθώ.

Να τους εκδικηθώ με την ευτυχία μου.»

(Συγχώρεση)

Ο λόγος της κυρίας Βαλαβάνη είναι απαλλαγμένος από φόρμες κι ελεύθερος αφήνεται να διερευνήσει αρκετές από τις πτυχές της ανθρώπινης ζωής με άλλοτε γεμάτος ευγένεια κι άλλοτε καταγγέλλοντας τα κακώς κείμενα.

«Δεν είναι που δέχεσαι την απόρριψη,

Είναι που ψάχνεις σπίτι.

Και υπομένεις[…]»

(Αδέσποτο)

Αυτό που με βεβαιότητα θα αποκομίσει ο αναγνώστης της Ιερής γνωριμίας είναι μια γλυκόπικρη γεύση που αφήνει η γραφή της Ζαχαρούλας Βαλαβάνη έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού του πως η ποιήτρια εκφράζει μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων, νέων ανθρώπων, που μέσα τους κρύβουν πολλές αγωνίες χωρίς όμως να χάνουν(;) την ελπίδα. Ζώντας μέσα σε μια κοινωνία που έχει χάσει το βηματισμό της, τόσο ως σύνολο όσο και ως ατομικότητες, η ποιήτρια έχει μεταφέρει την εικόνα του κόσμου που την περιβάλλει μέσα στο βιβλίο της με μεγάλη ακρίβεια και με τρόπο πολύ ιδιαίτερο. Είναι βέβαιο πως την πορεία της Ζαχαρούλας Βαλαβάνη θα την παρακολουθούμε διαρκώς καθόσον θεωρούμε πως στο μέλλον θα μας δώσει κι άλλα αντίστοιχα δείγματα γραφής!

«Μη μου θυμώνεις έρωτά μου.

Μούτρα μη μου κρατάς.

Είδα σε σένα την πιο όμορφη εκδοχή μου.

Είδες σε μένα όσα ποτέ δεν μπόρεσα[…]»

(Το καταφύγιο)

–

Δε θα πρέπει να παραλείψουμε να αναφέρουμε πως το βιβλίο έχει εξαιρετική εικονογράφηση δια χειρός Μανώλη Αναστασάκου!

–