man_lost_mirror

Η οσμή βαριά,
η μούχλα της υγρασίας
χτυκιό στα χνώτα της αυγής.
Οι κιτρινισμένοι τοίχοι του χρόνου
έσταζαν μοναξιά στο σκουριασμένο είδωλό σου.
Στο βάθος ένας καθρέφτης
μαρτυρούσε το δράμα
μιας αλλόκοτης μαριονέτας του εγώ σου.
Ζούσες σ’ ένα παραλήρημα
από έκθετες διαθέσεις
στην ατελή γλώσσα του θεάτρου.

Σκευρωμένα όνειρα
νωτισμένα, πνίγονταν
σ’ ένα παιχνίδι εξουσίας.
Στο στοίχημα των ματιών
ξέχυλη η πλάνη
λυσσομανά σαν τιμωρία
στο γδαρμένο προσωπείο σου.
Μιαν απάτη του μηδενός
στο βαθύτερο του τραύματος.

-

γράφει η Ασημίνα Λεοντή

Διαβάστε όλες τις Μικρές ιστορίες εδώ

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!