Μη γίνεις σαν εμένα
Το κρύο βρίσκει ένα σωρό ιδανικές κρυψώνες
να τρυπώνει
στη μελανιασμένη του ελπίδα
που έχει σταματήσει από καιρό
ν' αναπνέει
η βυθισμένη ματιά του στη θλίψη
αμίλητη σ' έναν εφιάλτη που δεν ήθελε.
Παραπατώντας στις άλλαλες κραυγές τής αδικίας
έσφιγγε το παράπονο στις γροθιές του.
Σαν εκείνους που δεν βρήκαν τι άλλο να μισήσουν.
Μίσησέ με, αλλά
μη γίνεις σαν εμένα.
Οι πίκρες το βρήκαν το πρωί
με τα κουρέλια για στρωμνή
ένα με το θεριό τού χαμού
αμοίραστες οι λύπες.
_
γράφει η Ασημίνα Λεοντή
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Moύ άρεσε Μίνα αυτό το παράπονο που το ‘εσφιγγε στις γροθιές του…
Λενα νασαι καλα κσι για το χρονο που αφιερωσες να μου το διορθωσεις..!!!
ευχαριστω παντα!!
Ευχαριστω το βιβλιο.νετ για την φιλοξενια του γραπτου μου και την κ Χαρουλα Σμαρνακη για την επιμελεια!!
.καλο σας βραδυ!!
“Παραπατώντας στις άλλαλες κραυγές τής αδικίας
έσφιγγε το παράπονο στις γροθιές του”.
Εμείς σας ευχαριστούμε πολύ για το τόσο συγκινητικό “παράπονο” που μοιραστήκατε μαζί μας! Καλημέρα!
Ευχαριστω…ναστε καλα!!
“Το κρύο βρίσκει ένα σωρό ιδανικές κρυψώνες
να τρυπώνει” Πολύ εύστοχοι οι στίχοι, το ποίημά σου μου άρεσε πολύ. Καλημέρα!
Χριστινα σε ευχαριστω για τα καλα σου λογια !!
Καλο τριημερο!!!!
Πολύ δυνατό το ποίημα- μονόλογός σου Ασημίνα μου…τι να πω άδικη η ζωή κι αμοίραστες οι λύπες της!!! Υπέροχη η πένα σου…αγγίζει!!! Σ’ ευχαριστώ, καλό βράδυ!!!
Σοφια ευχαριστω πολυ για τη στηριξη σου..
Την αγαπη μου!!!