Η Νάσα Παταπίου γεννήθηκε στο Ριζοκάρπασο το οποίο βρίσκεται στο  κατεχόμενο από τους Τούρκους, τμήμα της Αμμοχώστου. Σπούδασε βυζαντινή-νεοελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και αργότερα ιστορία και αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Παράλληλα σπούδασε Θέατρο. Εργάστηκε σε σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης, ως φιλόλογος. Αργότερα εργάστηκε ως ερευνήτρια στο Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών Κύπρου ως ιστορικός – ερευνήτρια με πεδίο έρευνας τη φραγκοκρατία και κυρίως τους χρόνους της βενετικής κυριαρχίας στην Κύπρο. Στη συνέχεια υπηρέτησε ως Μορφωτική Ακόλουθος και Διευθύντρια στο σπίτι της Κύπρου, στην Κυπριακή Πρεσβεία στην Αθήνα. Το 1988 τιμήθηκε με Πρώτο Κρατικό Βραβείο Ποίησης από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου για την ποιητική συλλογή της «Το φωνήεν σώμα». Το 2001 βραβεύτηκε ως ιστορικός από την Ακαδημία Αθηνών και την Ελληνική Κυβέρνηση για το βιβλίο της «Το Προξενείο της Επτανησιακής Πολιτείας στην Κύπρο, 1800 – 1807 και ο Πρόξενος Παναγής Αγγελάτος». Έχει ασχοληθεί με την ελληνική και ιταλική παλαιογραφία.

Μεταξύ άλλων είναι μέλος της Εταιρείας Κυπριακών Σπουδών, της Εταιρείας Ιστορικών Σπουδών Κύπρου και της Εταιρείας Συγγραφέως Ελλάδας.
Έχει δώσει πληθώρα διαλέξεων σε πανεπιστήμια, στην Κύπρο και το εξωτερικό, σε συμπόσια και συνέδρια και επιστημονικούς φορείς. Έχει εκδώσει  προσωπικές ποιητικές συλλογές και ποιήματά της συμπεριλαμβάνονται σε πολλές συλλογικές ανθολογίες ποίησης. Δημοσίευσε ποίησή της σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά τόσο της Κύπρου, όσο και της Ελλάδας.

Η ποίησή της, καθαρά ερωτική, αισθαντική, με γλώσσα που κάποτε ξαφνιάζει, συνδυάζει το προσωπικό βίωμα με τη μοίρα και την ιστορία της Κύπρου.

Η ωραία που έρχεται

Νάσα  Παταπίου

Αναρριγούν οι παρειές σου

λες και ξυπνάς από τη νάρκη των αιώνων,

σαν ακουμπώ στον ύπνο μου

την  έγχρωμή σου προτομή

εγκλωβισμένη σε  μουσείο ξένο.

Τι αρμονία καλλονής !

Είσαι η ωραία που έρχεται,

η θυγατέρα  του  μονάρχη Ασιάτη

Ταδουκίπαν,

η τριτότοκη κι έφηβη

μόλις   δεκατριών  ετών.

Προτού το καραβάνι φθάσει

πριν αφιχθείς στου Αμενόφιου τη χώρα,

αρκούσε η περιγραφή της ομορφιάς σου

ακαριαία να σ’ ερωτευτεί

και η λατρεία του κισσός επάνω σου

να σε τυλίξει μέχρι θανάτου.

Πριν αφιχθείς αρκούσε μόνο η περιγραφή σου

να σε βαπτίσει ονοματίζοντάς σε:

« Νεφερτίτη,

η ωραία που έρχεται».

Έλα, στην ώρα σου ως ωραία

ευλογημένη γυναίκα

φορώντας  περιδέραιο κι ενώτια

γαλάζια γιασεμιά.

Αχ! Νεφερτίτη

που σ’ απήγαγαν

σε κούρσεψαν οι Γερμανοί.

Αφού ξεκίνησες απ’ την Ανατολή

φέρε μαζί σου τη λεβάντα,

τη χρυσομηλιά και τη ροδιά,

το περσικό κι ακριδοκτόνο

μαγικό νερό,

στην έρημή μας  πλέον χώρα…