Ο Θησαυρός Του Νερού, της Μαρίας Καλατζή
Μια ομάδα περιπλανώμενων ανθρώπων βρίσκει το υποχρεωτικό λιμάνι της σ’ ένα αρχικά αφιλόξενο, λόγω των συνθηκών, νησί. Στα χέρια τους όμως έχουν ένα “όπλο” που τους βοηθά να το μετατρέψουν σ’ έναν επίγειο παράδεισο και ζουν με ηρεμία και γαλήνη. Ως την στιγμή που φτάνει η συμφορά. Η προστασία τους εξαφανίζεται και όλα γίνονται όπως πριν. Η απελπισία και η απόγνωση ρημάζουν το μικρό νησάκι και η εγκατάλειψη δίνει το σκληρό παρόν της. Μετρημένα είναι πια τα άτομα που μένουν πίσω ελπίζοντας και περιμένοντας καρτερικά να γίνει ένα θαύμα.
Πολύ μακριά από εκεί, ένα μικρό αγόρι το σκάει από το ίδρυμα που φιλοξενείται αναζητώντας την μητέρα που δεν γνώρισε ποτέ. Η μοίρα σπρώχνει τα βήματά του σ’ ένα αγρόκτημα που εκτυλίσσεται μια μεγάλη διαμάχη ανάμεσα στην ιδιοκτήτριά του, την Δάφνη και τον σκληρό της γείτονα, τον Άρη. Δεν τον οδηγεί όμως μόνο εκεί. Ο μικρός φτάνει στο κρεβάτι ενός ετοιμοθάνατου, ο οποίος θέλοντας να εξιλεωθεί για μια μεγάλη αμαρτία, του αναθέτει μια δύσκολη αποστολή.
Ταυτόχρονα ο πόλεμος ανάμεσα στην Δάφνη και τον Άρη, μαίνεται σκληρός και ανελέητος από τον αδίστακτο και ισχυρό άντρα. Την στιγμή που η Δάφνη χάνει τα πάντα εξαιτίας του, αυτός μετά από μια περίεργη σύμπτωση (;) συναντά το παρελθόν του. Ένα παρελθόν βασανιστικό, από το οποίο προσπαθεί χρόνια να γλιτώσει. Τα πάντα ανατρέπονται και σιγά σιγά αρχίζει να ξετυλίγεται ένα κουβάρι ένοχων μυστικών και αποκαλύψεων. Ο θύτης έχει γίνει το θύμα της ζωής και κυρίως του ίδιου του εαυτού του. Μια μεγάλη αναζήτηση ξεκινά μέσα σε μια θύελλα λαθών, εκτός των άλλων και κρίσεων συνειδήσεως. Άραγε στο τέλος της καταιγίδας θα βρουν οι ήρωες το ουράνιο τόξο της ψυχής τους;
“Ο Θησαυρός του Νερού” είναι ένα βιβλίο που εστιάζει στην εσωτερική αναζήτηση και στην πίστη που έχουμε μέσα μας, η οποία μας βοηθά ν’ ανακαλύψουμε την Υπέρτατη δύναμη. Μας οδηγεί στον κόσμο της πραγματικής μετάνοιας μέσα από μία σειρά λαθών και ανθρωπίνων παθών. Η συγγραφέας παρουσιάζει την ματαιοδοξία, καθώς και την ματαιότητα του υλισμού, δίνοντας μαθήματα ζωής. Η πλοκή του βιβλίου δεν κουράζει, αντιθέτως σε ταξιδεύει με τις ζωντανές της εικόνες στα μέρη που περιγράφει και κυρίως στους μοναχικούς δρόμους της εσωτερικότητας του κάθε χαρακτήρα. Και είναι πραγματικά αξιοθαύμαστος ο τρόπος που σε “βάζει” μέσα στην μοναχικότητα του κάθε ήρωα, ενώ οι εξελίξεις γύρω τους τρέχουν συνεχώς. Δεν υπάρχει “καλός” και “κακός” επειδή όλα οδηγούν στην συγκλονιστική εξομολόγηση και την ειλικρινή μεταμέλεια.
Δεν χρειάζεται να έχει κάποιος πίστη στα Θεία για να διαβάσει αυτό το βιβλίο. Ο σκοπός της συγγραφέως δεν είναι να πιστέψουμε σε κάτι, αλλά να βρούμε τον διακόπτη και ν’ ανάψουμε το φως της ψυχής μας, που θα φωτίσει τα σκοτάδια της.
Ο Άρης ήταν ο ήρωας που έπρεπε σε αυτό το βιβλίο, να φωτίσει την δική ψυχή του και τα κατάφερε.
Τελειώνοντας το βιβλίο, βλέπουμε τον άλλοτε διψασμένο για εξουσία και κυριαρχία, αυτό άνθρωπο, να χαρίζει ένα πολύτιμο δώρο και να του χαρίζεται ένα πολυτιμότερο. Και το δίδαγμά του ήταν τόσο σπουδαίο που άνετα θα του έδινα τον τίτλο “Ο Θησαυρός της Συγχώρεσης”.
