Πολλά τα έργα του, μια ισορροπία ανάμεσα στην ποίηση και το μυθιστόρημα!

Σας επέλεξε η γραφή ή την επιλέξατε; Με ποιο κόστος;

Θα έλεγα ότι με επέλεξε. Και το κόστος της ήταν τεράστιο.
Γιατί ενώ μου άρεσε πάντα να γράφω και να εκφράζομαι με αυτό τον τρόπο, εν τούτοις, για κάποιο «περίεργο» τρόπο δε μπορούσα! Ύστερα ανακάλυψα ότι αυτό οφείλονταν στη δυσλεξία. Η αγάπη μου όμως για τη γραφή με έκανε να το πολεμήσω 13 χρόνια όπου και κατάφερα να γράψω το πρώτο μου κείμενο με νόημα και χωρίς ο αναγνώστης να έχει την παραμικρή απορία. Το κόστος θα έλεγα ότι ήταν καθαρά συναισθηματικό, αφού με μείωναν πάντα στο σχολείο για τα κείμενα αλλά και για την ορθογραφία, τόσο οι συμμαθητές μου όσο και οι δάσκαλοι. Στην πορεία όμως βρήκα τον δικό μου τρόπο να το ξεπεράσω και να φτάσω εκεί που έφτασα σήμερα.

Με τα έργα σας «ισορροπείτε» ανάμεσα στο μυθιστόρημα και την ποίηση, ποια είναι η θέση που καταλαμβάνουν στην καρδιά σας;

Είναι ακριβώς στη μέση. Μέσα από τα βιβλία μου βγάζω την οργή που έχω μέσα μου, ενώ μέσα από τα πεζογραφήματά μου (ιερή λέξη η ποίηση για να την υιοθετήσω) εκφράζω τον συναισθηματικό Μάριο. Χάρη σε αυτά τα δύο καταφέρνω και κρατάω τις ισορροπίες στη ζωή μου. 


Τι σημαίνει για εσάς έμπνευση;

Ο τρόπος να εκφράζεις με λέξεις όσα η ψυχή σου αφουγκράζεται. Η ικανότητα αυτή να μεταφέρεις στον αναγνώστη όλα όσα νιώθεις είναι ένα θείο δώρο. Και η έμπνευση είναι αναμφίβολα η απόδειξη της ύπαρξης Του.

Ποιο στοιχείο του χαρακτήρα σας δυσκολεύει τη γραφή σας;

Ο αυθορμητισμός μου. Σχεδόν πάντα ξεχνιέμαι και γράφω σαν να μιλάω σε έναν φίλο μου. Σε έναν άνθρωπο που εκτιμώ, που αγαπώ και θέλω να του εξιστορήσω κάτι. Οι απαιτήσεις όμως των αναγνωστών δεν ξέρω κατά πόσο συγχωρούν κάτι τέτοιο. Οπότε αποστασιοποιούμαι και ξεκινώ πάλι από την αρχή, γράφοντας ως συγγραφέας και όχι ως Μάριος. 


Ποια μηνύματα θέλετε να περάσετε μέσα από τα έργα σας στον αναγνώστη;

Σε όλα μου τα βιβλία περνάω πληθώρα κοινωνικών μηνυμάτων. Για τη ζωή, για τον θάνατο, για την θρησκεία, για το μπούλινγκ, για τις ηθικές αξίες, κυριολεκτικά μιλάω για τα πάντα!
Πολύ ακούν ψυχολογικά θρίλερ και νομίζουν κάτι ρηχό, με βία και αίμα. Καμιά σχέση όμως. Στα δικά μου βιβλία σας υπόσχομαι ότι θα προβληματιστείτε τόσο πολύ, που ακόμα και αν δεν είστε λάτρεις αυτού του είδους της λογοτεχνίας, θα τη λατρέψετε. 


Έχετε συγκινηθεί με ένα βιβλίο που έχετε διαβάσει;

Όχι, δεν έχω καταφέρει να συγκινηθώ ποτέ με κάποιο βιβλίο. Σε αντίθεση με ταινία που έχω κλάψει και τις 10 φορές που την είδα και δεν είναι άλλη από το «Ο κύκλος των χαμένων ποιητών». 


Ποια είναι η αγαπημένη σας φράση;

Καμιά φωτιά δεν είναι ικανή να σε κάψει όταν καίγεσαι μέσα σου ο ίδιος. 


Ετοιμάζετε κάποιο καινούργιο έργο;

Φυσικά! Είναι ένα θρησκευτικό θρίλερ που το τελείωσα πριν 2 μήνες. Το παρέδωσα στον Λιβάνη και θα κυκλοφορήσει τον Μάιο. 


Θέλετε να κλείσουμε με δυο ποιήματά σας;

Με μεγάλη μου χαρά. 



Στιγμές



Υπάρχω σε στιγμές φτιαγμένες στον έρωτα κάποιου φθινοπώρου 
στην απουσία της ηρεμίας δρασκελίζουν οι αναμνήσεις αναζητώντας την
ένας σύγχρονος Προμηθέας που του τρώνε τις σάρκες οι σκέψεις
φυλάγομαι από ένα τέλος που ανέκαθεν κρυβόταν στα δικά σου σπλάχνα 
Όνειρο ήτανε σε ακούω να μου λες και με φιλάς στοργικά 
μα κράτησε μονάχα για μια στιγμή 
ξύπνησα μέσα από χιλιάδες σιωπές 
ο ιδρώτας μου η μοναδική αγκαλιά που νιώθω 
οι σταγόνες του το μόνο χάδι επάνω μου 
θα σε πιστέψω πάλι 
θα πετάξω τις στιγμές μου στο παραμύθι σου 
κανείς δε μπορεί να μου στερήσει την ανάγκη να ζήσω μερικές ακόμα
γιατί κανείς εκτός από εμένα, δε μπορεί να γνωρίζει τη δύναμη που με ωθεί σε αυτές
σε μυστικό δείπνο καλώ όλες μας τις υποσχέσεις 
κρασί τους προσφέρω από το δικό μου αίμα
τις μεθάω όπως κάποτε με μεθούσαν και αυτές στο άκουσμα τους
τώρα ποιος θα φιλήσει ποιον; 
και αναρωτιέμαι στα αλήθεια 
ποιος από τους δυο μας είναι ο πραγματικός Ιούδας;
Αυτός που πρώτος πρόδωσε ό,τι υποσχέθηκε ή εκείνος που έκανε τα πάντα για να ξεχάσει;
θα βιαστείς να απαντήσεις όπως κάνεις πάντα 
γι’ αυτό σε αφήνω να μιλάς 
σε αφήνω να με μισείς
σε αφήνω να πιστεύεις ό,τι εσύ θες 
γιατί είσαι μονάχα μια σκιά που υπάρχεις μονάχα σε αλλοτινές στιγμές 
και αν μου φέρνεις δάκρυα, είναι γιατί ακόμα σε αφήνω.

Εγκατάλειψη

Γιατί τόσο σκοτάδι; Ω Θεέ μου δεν μπορώ να δω τίποτα! 
Και αυτή η φρικτή ησυχία… Δεν την αντέχω! Φωνάξτε! Πείτε κάτι! 
Γιατί τόση αβάσταχτη σιωπή; ΓΙΑΤΙ;
Δεν μπορώ να κουνηθώ, αδυνατώ να αναπνεύσω… 
Πού είμαι; 
Πού βρίσκομαι;
Λυτρώστε με από την μοναξιά μου…
Φωνάξτε!
Πείτε κάτι!
Γιατί τόση καταραμένη σιωπή; 
Πού πήγατε όλοι; 
Μονάχα μια κοφτή ανάσα μπορώ να ακούσω, μα θα με εγκαταλείψει και αυτή.
Και αυτό το βάρος που με πλακώνει, χώμα είναι! Ποτισμένο με δάκρυα! 
Μα είμαι ζωντανός! Με ακούτε! ΕΙΜΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ!
Σιωπή… 
Καταραμένη σιωπή… 
Με εγκαταλείψατε όλοι, μα εγώ ζω ακόμα… 
Γελάω! ΝΑ! Δείτε με! ΓΕΛΑΩ! 
Κανείς σας δε με βλέπει, κανείς δεν είναι εδώ.
Μονάχα μια ανάσα…
Που και αυτή θα με εγκαταλείψει σύντομα…