Παιδί αχτένιστο

Δημοσίευση: 6.02.2017

Ετικέτες

Κατηγορία

Παιδί αχτένιστο. Μια λάσπη ενώνει τις τούφες του. Όμορφα που κλαίει μέσα από τις χαραμάδες των βλεφάρων του. Ωραίο το κάδρο στο φακό. Γραμμή για πούλιτζερ. Ο δημοσιογράφος το αγαπά. Το ερωτεύεται. Το παιδί το αχτένιστο. Με τη λάσπη που ενώνει τις τούφες του. Λασπωμένος ο φακός. Με μια λάσπη να ενώνουν οι φωτογραφίες. Μια λασπωμένη φυλλάδα θα το δείξει όμορφα βρώμικο.

Παιδί αχτένιστο. Με τον πόνο στο χτένι. Κόμπος να το περνά. Κόμπος να το πονά. Μια ελπίδα στα μάτια και μια αηδία στη γεύση. Από πότε η ελπίδα έχει γεύση εμετική; Τούτος ο άνθρωπος μπροστά του είναι το λιγότερο αντι-ήρωας. Τούτος ο φακός που το στοχεύει σαν όπλο μοιάζει. Κείνο που από τότε που γεννήθηκε το στοχεύει. Στοχεύει τα όμορφα μαλλιά του και τα λασπώνει. Κόμπο τον κόμπο. Τα μπερδεύει. Τα στήνει. Να ποζάρουν. Σε τούτο το νέο όπλο. Παιδί αχτένιστο. Με τον πόνο στο χτένι. Κάδρο για πούλιτζερ. Ένας πόνος αχτένιστος και λασπωμένος.

Παιδί αχτένιστο. Με το κεφάλι κουρεμένο. Τις τούφες του κόβει. Στο χώμα τις πετά. Με δάκρυα τις ποτίζει. Να λασπώνουν. Μια ελευθερία που διώκεται. Κάτω στο χώμα τα αποδεικτικά της αγάπης. Του κόσμου εκείνου. Με τους αντι-ήρωες. Με τους ήρωες. Κανένας διαχωρισμός. Στο χώμα ανάσκελα. Στο χώμα μπρούμυτα. Στο χώμα λασπωμένοι. Παιδί αχτένιστο. Με το κεφάλι κουρεμένο. Τις τούφες κόβει. Στο χώμα τις πετά. Με δάκρυα τις ποτίζει. Να γράψει ελευθερία το χώμα. Να ανθίσει… ανθός.

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!

Ακολουθήστε μας

Ακόμα μια φορά…

Ακόμα μια φορά…

Το ρολόι σήμανε δώδεκα. Έβαλε το ψεύτικο χαμόγελό του και δέχτηκε για ακόμη μια φορά ευχές ουτοπικές για επιθυμίες που σκοντάφτουν στην ίδια την πραγματικότητα. Όσο περνούσαν τα χρόνια, άλλωστε, είχε αποδεχτεί την προσποιητή ευγένεια του κόσμου. Μοτίβο...

Βήματα στη γειτονιά

Βήματα στη γειτονιά

Τον φίλο από τα παλιά τον συνάντησα στη γειτονιά του πατρικού. Έμοιαζε φευγάτος. Δεν ξέρω τι είχε καταφέρει από όσα ζητούσε, όμως έμοιαζε να μην τον ενδιαφέρει πια το ρήμα. ''Ζω ανάμεσα στο παρελθόν και στο τώρα'' μου είπε και δεν πολυκατάλαβα. ''Με δένει ένα περίεργο...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Βήματα στη γειτονιά

Βήματα στη γειτονιά

Τον φίλο από τα παλιά τον συνάντησα στη γειτονιά του πατρικού. Έμοιαζε φευγάτος. Δεν ξέρω τι είχε καταφέρει από όσα ζητούσε, όμως έμοιαζε να μην τον ενδιαφέρει πια το ρήμα. ''Ζω ανάμεσα στο παρελθόν και στο τώρα'' μου είπε και δεν πολυκατάλαβα. ''Με δένει ένα περίεργο...

Δυο κουμπιά και μισό καρότο…

Δυο κουμπιά και μισό καρότο…

Μια μέρα μετά το χιόνι. Ήταν γκρίζα, ''κλεισμένη'' η προηγούμενη μέρα. Πολλοί δεν θέλησαν να μετακινηθούν, ο πάγος δεν αστειεύεται. Όπου δεν βλέπει ο ήλιος, ο χιόνι είναι πιο ''σκληρό'', πιο ''άγριο''. Οι πιτσιρικάδες προφανώς δεν καταλαβαίνουν από λογικές. Κάπου...

Υπολείμματα χαράς

Υπολείμματα χαράς

Περπατάς στην παραλία. Είναι ξεκούραση για το μάτι και για την ψυχή η θάλασσα κι ο ουρανός που αγκαλιάζονται κι ας είσαι δίπλα στην πόλη που αγκομαχάει τους πόνους της. Βήματα που τά ’χεις ξανακάνει φορές ατέλειωτες. Άμμος και πάλι άμμος και βότσαλα και κράσπεδα από...

12 σχόλια

12 Σχόλια

  1. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΛΙΕΡΑΚΗΣ

    Προστίθεται στα εξαιρετικά σου έργα!

    Απάντηση
  2. Χαρούλα Σμαρνάκη

    Νιώθεις, δυστυχώς, πως όπου και να γυρίσεις το βλέμμα σου, γεμίζει λάσπη…και δε φταίει ο χειμώνας…
    Μάχη μου, εξαιρετικό!

    Απάντηση
  3. ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΛΟΚΑΜΑΚΗ

    Μάχη μου,
    Το ποίημά σου αυτό θα έλεγε κανείς πως μοιάζει με το εκκρεμμές του αδυσώπιτου χρόνου που τρέχει τόσο γρήγορα για τα παιδιά όλου του κόσμου!
    ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    Απάντηση
    • Μάχη Τζουγανάκη

      Ευχαριστώ κυρία Χρυσούλα… να ‘τρεχε ο χρόνος με φροντίδα για όλα τα πλασματάκια… δίχως λάσπες…τι καλά που θα ΄ταν… Καλό βράδυ

      Απάντηση
  4. Χριστίνα Σουλελέ

    “Τούτος ο άνθρωπος μπροστά του είναι το λιγότερο αντι-ήρωας. Τούτος ο φακός που το στοχεύει σαν όπλο μοιάζει. Κείνο που από τότε που γεννήθηκε το στοχεύει.” Θλιβερή η διαπίστωση σε ένα κείμενο διαμάντι. Μου άρεσε πολύ. Την καλημέρα μου Μάχη!

    Απάντηση
  5. sofia25164

    Ένα παιδί και ένας πόνος αχτένιστος και λασπωμένος και το κάδρο έτοιμο για πούλιτζερ… Ως εκεί έχουμε, μέχρι εκεί φτάνει το απόθεμα της ψυχής μας…δεν μπορούμε να δούμε πιο βαθιά, δεν αντέχουμε να επωμιστούμε τίποτα περισσότερο!!! Έτοιμοι για πούλιτζερ και εμείς !!!!!!! Μάχη μου αγαπημένη ευχαριστώ πολύ για τα καμπανάκια και την αφύπνιση… Την καλημέρα μου!!!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου