Παιδί αχτένιστο. Μια λάσπη ενώνει τις τούφες του. Όμορφα που κλαίει μέσα από τις χαραμάδες των βλεφάρων του. Ωραίο το κάδρο στο φακό. Γραμμή για πούλιτζερ. Ο δημοσιογράφος το αγαπά. Το ερωτεύεται. Το παιδί το αχτένιστο. Με τη λάσπη που ενώνει τις τούφες του. Λασπωμένος ο φακός. Με μια λάσπη να ενώνουν οι φωτογραφίες. Μια λασπωμένη φυλλάδα θα το δείξει όμορφα βρώμικο.
Παιδί αχτένιστο. Με τον πόνο στο χτένι. Κόμπος να το περνά. Κόμπος να το πονά. Μια ελπίδα στα μάτια και μια αηδία στη γεύση. Από πότε η ελπίδα έχει γεύση εμετική; Τούτος ο άνθρωπος μπροστά του είναι το λιγότερο αντι-ήρωας. Τούτος ο φακός που το στοχεύει σαν όπλο μοιάζει. Κείνο που από τότε που γεννήθηκε το στοχεύει. Στοχεύει τα όμορφα μαλλιά του και τα λασπώνει. Κόμπο τον κόμπο. Τα μπερδεύει. Τα στήνει. Να ποζάρουν. Σε τούτο το νέο όπλο. Παιδί αχτένιστο. Με τον πόνο στο χτένι. Κάδρο για πούλιτζερ. Ένας πόνος αχτένιστος και λασπωμένος.
Παιδί αχτένιστο. Με το κεφάλι κουρεμένο. Τις τούφες του κόβει. Στο χώμα τις πετά. Με δάκρυα τις ποτίζει. Να λασπώνουν. Μια ελευθερία που διώκεται. Κάτω στο χώμα τα αποδεικτικά της αγάπης. Του κόσμου εκείνου. Με τους αντι-ήρωες. Με τους ήρωες. Κανένας διαχωρισμός. Στο χώμα ανάσκελα. Στο χώμα μπρούμυτα. Στο χώμα λασπωμένοι. Παιδί αχτένιστο. Με το κεφάλι κουρεμένο. Τις τούφες κόβει. Στο χώμα τις πετά. Με δάκρυα τις ποτίζει. Να γράψει ελευθερία το χώμα. Να ανθίσει… ανθός.
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Προστίθεται στα εξαιρετικά σου έργα!
Απόστολε σε ευχαριστώ για τη ψυχική στήριξη…
Νιώθεις, δυστυχώς, πως όπου και να γυρίσεις το βλέμμα σου, γεμίζει λάσπη…και δε φταίει ο χειμώνας…
Μάχη μου, εξαιρετικό!
Λάσπη Χαρά μου…λάσπη…. Σε ευχαριστώ.
Μάχη μου,
Το ποίημά σου αυτό θα έλεγε κανείς πως μοιάζει με το εκκρεμμές του αδυσώπιτου χρόνου που τρέχει τόσο γρήγορα για τα παιδιά όλου του κόσμου!
ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ευχαριστώ κυρία Χρυσούλα… να ‘τρεχε ο χρόνος με φροντίδα για όλα τα πλασματάκια… δίχως λάσπες…τι καλά που θα ΄ταν… Καλό βράδυ
“Τούτος ο άνθρωπος μπροστά του είναι το λιγότερο αντι-ήρωας. Τούτος ο φακός που το στοχεύει σαν όπλο μοιάζει. Κείνο που από τότε που γεννήθηκε το στοχεύει.” Θλιβερή η διαπίστωση σε ένα κείμενο διαμάντι. Μου άρεσε πολύ. Την καλημέρα μου Μάχη!
Δυστυχώς θλιβερή Χριστίνα μου… Καλή σου μέρα
“Να γράψει ελευθερία το χώμα. Να ανθίσει… ανθός.” Είθε ..Καλημέρα Μάχη μου!!
Είθε Αννα μου… Καλημέρα!
Ένα παιδί και ένας πόνος αχτένιστος και λασπωμένος και το κάδρο έτοιμο για πούλιτζερ… Ως εκεί έχουμε, μέχρι εκεί φτάνει το απόθεμα της ψυχής μας…δεν μπορούμε να δούμε πιο βαθιά, δεν αντέχουμε να επωμιστούμε τίποτα περισσότερο!!! Έτοιμοι για πούλιτζερ και εμείς !!!!!!! Μάχη μου αγαπημένη ευχαριστώ πολύ για τα καμπανάκια και την αφύπνιση… Την καλημέρα μου!!!
Εσύ δε χρειάζεσαι καμπανάκια Σοφία μου.. Καλή σου μέρα!