Στα συσσίτια

Γυμνοί καιροί ανάλγητοι

κραυγάζουν την αλήθεια

σε συσσίτια πεινασμένων

σε πρόσωπα ρυτιδωμένα

χάσκει ανοιχτό το στόμα

διψώντας σταγόνα χαράς

Βαρύ της ανάγκης το φορτίο

βουλιάζουν οι ώμοι τους

στα  καζάνια  της απελπισίας

εκεί που της ζωής οι κόποι

εξανεμίστηκαν

εν μια νυκτί.

_

γράφει η Πολυξένη Βακιρλή

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!