Δέκα χρόνια μετά τη δολοφονία του πατέρα του σχεδόν μπρος στα μάτια του, ο Έρωτας πηγαίνει για διακοπές στο νησί των Σπετσών χωρίς να έχει ξεχάσει πως πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη για εκείνο το αιματηρό βράδυ. Το νησί των Σπετσών θα αποδειχθεί καρμική επιλογή, μιας και μέσα από μια ερωτική γνωριμία αρχίζει να ξεδιαλύνεται ένα σκοτεινό κουβάρι που οδηγεί σε αναπόφευκτες αλήθειες και κρυμμένα μυστικά.

Πρόκειται για το πρώτο μυθιστόρημα του κυρίου Γιάννη Αδελιανάκη και σε γενικές γραμμές έχει αρκετά εχέγγυα για να παρασύρει τον αναγνώστη στην ιστορία και να του γεννήσει τη δίψα «να μάθει τι γίνεται παρακάτω». Οι περιπέτειες που ζει ο Έρωτας στο νησί των Σπετσών, η πρώτη αποκάλυψη που θα οδηγήσει σε μια σειρά ανατροπών, ένας απροσδόκητος θάνατος που θα μεταφέρει την πλοκή σε άλλο επίπεδο και οι απανωτές εκπλήξεις προς το τέλος της ιστορίας συγκαταλέγονται στα θετικά χαρακτηριστικά. Μου άρεσε που ουσιαστικά έχουμε το ερωτικό κομμάτι της ζωής του πρωταγωνιστή ενώ η εκδίκηση είναι σε δεύτερο πλάνο και εμφανίζεται πιο έντονη εκεί που πρέπει και για όσο πρέπει αλλά και πάλι ο συγγραφέας δε μας προσφέρει μασημένη τροφή, γιατί η πληροφορία έρχεται κομματιαστά αφού όλο και κάποιο εμπόδιο θα σταθεί μπροστά στην τελική πληροφορία. Υπάρχει ένα διαρκές παιχνίδι με το μυαλό του αναγνώστη ενώ κάποια πρωταγωνιστικά πρόσωπα αποκαλύπτουν τον πραγματικό τους ρόλο στη ζωή του Έρωτα, χωρίς όμως να συνδέονται (αρχικά τουλάχιστον) και με το παζλ της δολοφονίας. Πρόκειται για μια καλοστημένη παρτίδα σκάκι, κατά την οποία ο κύριος Αδελιανάκης κινεί τα πιόνια με τους δικούς του κανόνες, χωρίς να κοροϊδεύει τον αναγνώστη ή να κωλυσιεργεί επιτηδευμένα.

Είναι έντονα θετική η συνολική αποτίμηση του έργου και για πρώτο δείγμα γραφής έχω μόνο τα καλύτερα να πω, γι’ αυτό δεν αφέθηκα να επηρεαστώ από κάποια πράγματα που πρόσεξα κατά την ανάγνωση και για τα οποία έχω αντιρρήσεις. Πρώτα απ’ όλα, η έντονη συμπτωσιολογία ο γιος της γειτόνισσας και οικογενειακής φίλης που μεγάλωσε το παιδί να είναι και αστυνομικός και ενδιαφέρεται να λύσει την υπόθεση (παρ’ όλ’ αυτά δεν ακολουθείται η συνήθης τυπική διαδικασία έρευνας, απλά ο αστυνομικός κάνει σχεδόν «του κεφαλιού του»). Επίσης μου φάνηκε υπερβολικός ο άρρηκτος δεσμός με τις Σπέτσες με αποκορύφωμα την επιτυχία του Έρωτα στις πανελλήνιες εξετάσεις να περάσει στη Σχολή Τουριστικών Επιχειρήσεων με έδρα το νησί!

Η γραφή αυτή καθαυτή ήταν πολύ παραστατική, περιγράφοντας ενδελεχώς την καθημερινότητα ή τις πράξεις ενός χαρακτήρα μέχρι να προχωρήσει η πλοκή. Με άλλα λόγια όταν ξεκίναγε τη μέρα του κάποιος έπρεπε να τον ακολουθήσουμε στο μπάνιο, να δούμε τι θα φάει κλπ. ή αν ετοιμαζόταν για έξοδο έπρεπε να συζητήσει με όποιον ήταν στο σπίτι ή στο δωμάτιο με όλη την τυπική στιχομυθία που συνεπάγεται κάτι τέτοιο. Ακόμη όμως δεν έχω προσδιορίσει γιατί δεν ενοχλήθηκα τόσο ώστε να διακόψω την ανάγνωση, μιας και πάμπολλα άλλα βιβλία του ίδιου στυλ γραφής στην αρχή τα ξεφύλλιζα, ψάχνοντας για τη ζουμερή συνέχεια και μετά τα παράταγα. Εδώ μάλλον φταίει το γεγονός πως κάτι μέσα σε όλα αυτά τα σκηνικά που περιγράφονται είτε βοηθάει να κατανοήσουμε καλύτερα τον χαρακτήρα είτε πετάει κάποιο στοιχείο που θα μας χρησιμεύσει αργότερα είτε κάτι άλλο. Για μένα, η αληθοφάνεια δε δίνεται μόνο με λεπτομερή καταγραφή σκηνικών και όλων των λέξεων μιας συζήτησης αλλά και με επιλογή των πιο έντονων στιγμών ή κοφτούς διαλόγους ή οτιδήποτε άλλο που θα κλειδώσει σωστά πάνω σε μια έξυπνη ιδέα. Κλείνοντας, θα εκφράσω την έντονη αρνητικότητά μου για το όνομα του πρωταγωνιστή. Ναι, βαφτίστηκε έτσι για να αποτυπώσει τον αγνό έρωτα των γονιών του αλλά είναι εντελώς ασυνήθιστο και ταυτόχρονα αταίριαστο όνομα για έναν άνθρωπο! Αναρωτιέμαι μισοαστεία μισοσοβαρά πόσο έντονο bulling να του ασκήθηκε στα μαθητικά χρόνια και πώς κάτι τέτοιο δεν επηρέασε τον μεταγενέστερο χαρακτήρα του!

Το «Κυνήγι της δικαίωσης» είναι ένα βιβλίο που αξίζει να του ρίξετε μια ματιά, μιας και εξισορροπεί αρμονικά ανάμεσα στην ένταση και τη χαλαρότητα, στην ανατροπή και στη λεπτομέρεια, στην παραστατικότητα και τον ελαφρύ πλατειασμό ενώ ταυτόχρονα καταφέρνει να μπολιάσει μια αστυνομική πτυχή στην ενδιαφέρουσα ερωτική, κοινωνική και προσωπική ζωή του πρωταγωνιστή, χωρίς να διστάσει ο συγγραφέας να τη μεταφέρει ένα βήμα πιο πέρα μέσα από αναπάντεχα γεγονότα και δραματικές εξελίξεις. Γιατί δεν είναι μόνο να βρούμε τον δολοφόνο που σκότωσε τον πατέρα του Έρωτα το θέμα του βιβλίου αλλά και κάποια άλλα μυστικά μιας οικογένειας που έρχονται να ανατρέψουν γαλήνιες ως τότε ζωές και να γκρεμοτσακίσουν την ασφάλεια και τη σταθερότητα στον ψυχισμό των χαρακτήρων. Ένα καλογραμμένο ντόμινο εξελίξεων από μια γραφή που είμαι σίγουρος πως θα βελτιωθεί σύντομα!