Το πέρασμά σου… Το πέρασμά μας!

Δημοσίευση: 20.11.2016

Ετικέτες

Κατηγορία

walking_away

Σαν από άβυσσο σκοτεινή έρχεται η ζωή...

και απ’ τη στιγμή που ερχόμαστε, αρχίζει

η επιστροφή.

Σ’ αυτή θα καταλήξουμε ήρωες ή δειλοί

έχοντας μόνο λάφυρο της μάνας το φιλί!

 

Κάθε στιγμή πεθαίνουμε κι ας ψάχνουμε για ελπίδα,

ορμές ζωής κι οράματα, είν’ το μεσοδιάστημά μας.

Αθανασίας στοχασμοί η μόνη μας αχτίδα,

κάνοντας ύλη τη ζωή όλο το πέρασμά μας.

 

Τα αστέρια λάμπουν μες στο νου και γίνονται ιδέες!

Στιγμές υφαίνουν τον καιρό, τη θλίψη τη χαρά σου.

Η αντρειά σαν ίλιγγος σε αντρικές παρέες,

γκρέμισες, έχτισες, στέριωσες το κάθε γύρισμά σου.

 

Κι εκεί που όλα τα θωρείς, τα γεύεσαι, τα αγγίζεις.    

Κει που σε καίει η ανατολή, που σε πλανεύει η δύση.

Εκεί που οι άνθρωποι μοιάζουν να χωρούν, σε σύνορα

που χωρίζεις,

σβήνει ξάφνου το πέρασμα, ως έχει.. ή ως Ορίζει!

 

Και η γη δεν εκλονίζεται, ούτε ο ήλιος πέφτει.

Ούτε τα αστέρια χάνονται σαν σβήσει η θωριά σου,

ήρθες και έκανες πολλά ή έφυγες σαν τον κλέφτη...

μα όσα ξωπίσω άφησες, μετρούν το πέρασμά σου...!

 

_

γράφει η Σοφία Ντούπη

 

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!

Ακολουθήστε μας

Αυτό-θανάτωση ίσον Μοναξιά

Αυτό-θανάτωση ίσον Μοναξιά

Όλα άρχισαν από την μνήμη, εκεί όπου εσύ κατοικείς, και δεν κοιτάω πιά τις φωτογραφίες σου, τις έχω θάψει πρώτα μέσα μου, το μόνο αποδεικτικό στοιχείο πως κάποτε υπήρξες. Σκυφτός μου γράφω αυτό το γράμμα, σκυφτός θα πει, ελάχιστος χώρος να καταλαμβάνει το σώμα, αυτό...

Morituri me salutan

Morituri me salutan

Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Morituri me salutan

Morituri me salutan

Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...

Οι μέρες της νιότης μας

Οι μέρες της νιότης μας

Αποκαΐδια στην ποδιά του Χρόνου  οι μέρες της νιότης μας  σκόρπισαν στο πρώτο τίναγμα.  Διαβατάρικα πουλιά που έχασαν την άνοιξη  απ’ του χειμώνα τις κορφές αγναντεύουν  ηλιόλουστα σκιρτήματα αλλοτινών ερώτων.  Παραδομένες στις ρυτίδες του καιρού  άλλες στεριές και...

Οι μέρες της νιότης μας

Άνθρωπος

Κι άλλοι πέρασαν τα τείχη, Άλλοι με δάφνες, Άλλοι με βάγια και άλλοι γκρεμίζοντας τα. Και εμείς παραμέναμε δίπλα τους εκεί  και τους δοξάζαμε. Τι και αν οι ύμνοι δεν γραφόταν για αυτούς. Τι και αν υμνούνταν φωναχτά για εμάς. Για εκείνους που ακολουθούμε πιστά,  Για...

16 σχόλια

16 Σχόλια

  1. Lena Mavroudi Mouliou

    ”kι’ούτε η γη κλονίστηκε μήτε ο ήλιος πέφτει ούτε τ’ αστ’ερια χάνονται σαν σβήσει η θωριά σου” ΑΥΤΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΌΝΟ Η ΦΡΆΣΗ δείχνει την ματαιότητά μας που αντί να στην κάνουμε κορώνα στο κούφιο μας κεφάλι περνιόμαστε σαν ΔΥΝΑΤΟΙ, σαν μικρόι Θεοί τρομάρα μας, και ξεχνάμε μέσα ατην ματαιοδοξία μας τον ίδιο το Θεό Πολύ καλό Σοφία..

    Απάντηση
    • Σοφία Ντούπη

      Έτσι είναι Λένα μου δυστυχώς η ματαιοδοξία μας δεν μας αφήνει να δούμε την αλήθεια. Καλημέρα και καλή εβδομάδα!!!

      Απάντηση
  2. Άννα Ρουμελιωτη

    Συγκλονιστικό Σοφία μου!!!! Καλό βράδυ!!

    Απάντηση
    • Σοφία Ντούπη

      Καλημέρα Άννα μου…να είσαι πάντα καλά και να έχεις μια όμορφη εβδομάδα!!!

      Απάντηση
  3. ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΛΟΚΑΜΑΚΗ

    ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!!!!! <3
    To πέρασμά μας στη ζωή παίρνει τρανή αξία
    όταν λόγια (σαν και τα δικά σου Σοφία μου)
    κλείνουν όλη την ουσία!
    Το όνομα π' αφήνουμε να είναι σαν λυχνάρι,
    να φέγγει εδώ σ' αυτή τη γη σαν ήλιος σα φεγγάρι…
    Ν' ακολουθούν τα βήματα όσοι ξωμένουν πίσω …
    Το ποίημα σου μου θύμισε αγέρα πελαγίσιο…
    που όταν φυσάει χάνονται τα νέφη κι όλο λιάζει
    και διώχνει κάθε παγωνιά ή πρωινό αγιάζι!
    ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΦΟΥΛΑ ΜΟΥ!

    Απάντηση
    • Σοφία Ντούπη

      Σ’ ευχαριστώ πολύ αγαπημένη μου Χρυσούλα να έχεις – έχετε υγεία και χαρά και μια όμορφη εβδομάδα!!!

      Απάντηση
  4. Αθηνά Μαραβέγια

    Δεν έχω να πω τίποτα άλλο, από το να υποκλιθώ…
    Πόσες αλήθειες και πόσο “ασήμαντοι” μπορούμε να γίνουμε μέσα στο σύμπαν… Κι όπως πολύ σοφά λες: “…απ’ τη στιγμή που ερχόμαστε, αρχίζει η επιστροφή…”
    Σε φιλώ και σ’ ευχαριστώ!

    Απάντηση
    • Σοφία Ντούπη

      Έτσι είναι αγαπημένη μου Αθηνά κι όσα αφήνουμε πίσω μας μετρούν το πέρασμα μας!!! Ευχαριστώ από καρδιάς για το πολύτιμο πέρασμά σου!!!

      Απάντηση
  5. Milia Tsobanidou

    …απ’ τη στιγμή που ερχόμαστε, αρχίζει η επιστροφή…»

    Πολύ σωστό Σοφία μου!!!
    Κι όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε ίσως καταφέρουμε με τις πράξεις μας να χαραχθεί το πέρασμά μας θετικά στις μνήμες των ανθρώπων που μας συνόδεψαν σ’ αυτή τη σύντομη διαδρομή.
    Καλό βράδυ Σοφία μου και μια όμορφη και δημιουργική εβδομάδα!!! 🙂

    Απάντηση
  6. Σοφία Ντούπη

    Αυτή η συνειδητοποίηση φέρνει τη γαλήνη στην ψυχή και την αγάπη στις πράξεις… το θέμα είναι να τα καταφέρουμε πριν είναι πολύ αργά!!! Ευχαριστώ πολύ Μηλιά μου…να έχεις μια όμορφη εβδομάδα!!!

    Απάντηση
  7. Βάσω Καρλή

    Το πέρασμά σου, Σοφία μου κάθε φορά, είναι όλο και πιο αισθητό και μας αγγίζεις με τα υπέροχα κείμενά σου. Μπράβο!!!

    Απάντηση
    • Σοφία Ντούπη

      Ευχαριστώ πολύ Βάσω μου…και το δικό σου πάντα!!! Την καλημέρα μου να έχεις μια όμορφη εβδομάδα!!!

      Απάντηση
    • sofia25164

      Ευχαριστώ πολύ Μάχη μου… την αγάπη μου σε όλους σας!!!

      Απάντηση
  8. Ανώνυμος

    Πέρασμα που δεν ξεχνιέται! Υποκλίνομαι.

    Απάντηση
    • Σοφία Ντούπη

      Καλησπέρα σας ευχαριστώ πολύ!

      Απάντηση

Υποβολή σχολίου