Χαμογέλασε με κατανόηση   ̶  κάτι περισσότερο από κατανόηση.

Ήταν ένα από εκείνα τα σπάνια χαμόγελα που έχουν μια χροιά παντοτινής διαβεβαίωσης,

ένα χαμόγελο που το συναντάς  τέσσερις- πέντε φορές στη ζωή σου.

Αντίκριζε  ̶ ή φαινόταν ν’ αντικρίζει ̶  ολόκληρο τον αιώνιο κόσμο για μια στιγμή,

κι έπειτα εστιαζόταν πάνω σου δείχνοντας για σένα μια ακαταμάχητη εύνοια.

Σε καταλάβαινε τόσο όσο ήθελες να σε καταλάβουν,

πίστευε σε σένα όσο εσύ θα ήθελες να πιστεύεις στον εαυτό σου,

και σε διαβεβαίωνε ότι είχε σχηματίσει για σένα ακριβώς την εντύπωση που εσύ έλπιζες να δώσεις.

(Ο Μεγάλος Γκάτσμπυ – απόσπασμα)

Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ (24 Σεπτεμβρίου 1896 – 21 Δεκεμβρίου 1940), Αμερικανός συγγραφέας

Η ζωή του είναι ένα τραγικό παράδειγμα των δύο όψεων του Αμερικανικού Ονείρου: οι χαρές του έρωτα, του πλούτου και της επιτυχίας και η τραγωδία που είναι συνυφασμένη με τις ακρότητες και την αποτυχία. Στα έργα του σκιαγραφούσε με οξύτητα την πεζότητα, την πνευματική κενότητα, την ηθική κατάπτωση της κοινωνίας της εποχής του και απεικόνιζε με διεισδυτικό πνεύμα τα προβλήματα και τις αναζητήσεις της νεολαίας του Μεσοπολέμου. Τα έργα του διακρίνονται για τον ρεαλισμό, την εκφραστική αμεσότητα, την ψυχολογική παρατηρητικότητα, τη λεπτή ειρωνεία. Έγραψε μεγάλο αριθμό διηγημάτων καθώς και τέσσερα μυθιστορήματα εκ των οποίων «Ο Μεγάλος Γκάτσμπυ» θεωρείται το σπουδαιότερο.