Ένα ξεχωριστό βιβλίο γραμμένο από τον Δημήτρη Αντωνίου είναι οι Χάντρες από κεχριμπάρι, των εκδόσεων Γαβριηλίδη. Δεν είναι αμιγώς ένα μυθιστόρημα με την κλασική έννοια του όρου αλλά μια σειρά ιστοριών που ξεκινά με αφορμή το θάνατο ενός μεγάλου σε ηλικία ανθρώπου, το κεχριμπαρένιο κομπολόι του οποίου σπάει και οι χάντρες ξεγλιστρούν στο δρόμο.

Κάθε χάντρα φτάνει στον «παραλήπτη» της και μια νέα ιστορία ξετυλίγεται στις γραμμές του βιβλίου. Η τύχη και η μοίρα φαίνεται πως παίζει πρωτεύοντα ρόλο, αλλά πάντα πρωταγωνιστής στις ιστορίες είναι κάποια κοινωνική ή προσωπική κατάσταση. Αν και οι χάντρες δεν είναι η αιτία, αποτελούν όμως την αφορμή για το συγγραφέα ώστε να διανθίσει κάθε μια από τις προσωπικότητες που πρωταγωνιστούν στις ιστορίες με νέα χαρακτηριστικά και να τις εξελίξει. Ενίοτε, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς, πως υπάρχουν φανταστικά ή ακόμα κι εξωπραγματικά στοιχεία στις ιστορίες και στον τρόπο που αυτές δένονται μεταξύ τους ή προκύπτουν μέσα από την εξέλιξη του μύθου, όμως είναι πέρα για πέρα ρεαλιστικές και περιγράφονται με απλό τρόπο χωρίς εξάρσεις ή οτιδήποτε άλλο που θα μπορούσε να ξενίσει τον αναγνώστη. Σε αυτού του είδους τα βιβλία, συνήθως υπάρχει ο κίνδυνος για το συγγραφέα να ξεφύγει και να οδηγηθεί ενδεχομένως σε υπερβολές ή και μη αληθινές –ή έστω αληθοφανείς- καταστάσεις, δεν ισχύει όμως αυτό στην περίπτωση του Δημήτρη Αντωνίου.

Δε θα ήταν σωστό να σταθούμε σε κάποια ή κάποιες από τις ιστορίες γιατί θα αδικούσαμε τις υπόλοιπες. Κάθε μια από αυτές έχει τα δικά της χαρακτηριστικά γνωρίσματα που μπορεί να ξεκινήσουν από μια απλή κοινωνική αναφορά και να φτάσουν και μέχρι τη φιλοσοφική αναζήτηση. Η γλώσσα είναι απλή και στρωτή χωρίς να κουράζει τον αναγνώστη. Η έκδοση είναι πολύ περιποιημένη, έχει τη γνωστή πολύ καλή ποιότητα των εκδόσεων Γαβριηλίδη, και ως σύνολο αποτελεί μια πολύ καλή πρόταση ανάγνωσης για τους ανθρώπους που αγαπούν το βιβλίο.