Την τρυφερότητά μου εγώ
Θέλω να την προσφέρω
Με άγγιγμα ψυχής
Σε εσένα που θα φέρω

Στον κόσμο τον τρανό
Που θα ’χεις να δώσεις
Ευκαιρίες ζωής
Και να τις σώσεις.

Τις ευθύνες που θα ’ρθουν
Για να σου αποδείξουν
Μεγαλούργημα ευχής
Για να αποτιμήσουν

Τα σκήπτρα της ζωής
Που διάβαινε ο καθένας
Μα σε εσένα εδίδουμε
Προσοχή για την αρένα.

Ζωής που θα χρειαστεί
Και θα ’ναι αναγκαία
Η πάσα συμβολή
Συμβουλή κι όχι μοιραία.

Να στείλει ως μήνυμα
Και εκεί να διαπρέψει
Καλοπροαίρετη τριβής
Ζωής για να πλέξει.

Στεφάνι της χαράς
Γιατί ’ναι στολισμένο
Απ’ της ψυχής το λυτρωμό
Τον πολυκαθορισμένο.

Βάζω και τοποθετώ
Τα αυτιά μου να ηχούνε
Δικά σου τα αγγίγματα
Για να ευωδοθούνε

Οι κόποι που θα χρειαστούν
Για σε να καταβάλλω
Έργο υπόσχεσης αυτή
Όρκου να υποβάλλω.

Σε σένα και να φανώ
Για πάντα αντάξιός σου
Φύλακας άγγελος οδηγός
Προστάτης και θησαυρός σου.

–

γράφει η Άννα Ζανιδάκη