Ω, στις μαζώξεις
η αδυναμία σακάτεψε την αφοσίωση,
έτσι από πίστη στα καλύμματα
των περιπτύξεων.
Οι χρόνιες διαδικασίες άφησαν
ασκιαγράφητα τα πρόσωπα,
ιδιαίτερα τη νύχτα που οι πανηγυρισμοί
των πληβείων
χώθηκαν για λίγο
σε πολίχνες και προάστια.
Κι οι συμμετέχοντες στα εορτολόγια
αποκοιμήθηκαν πάνω
σε άγραφους τοίχους.
Τα κρεβάτια τους
δεν είχανε καράβια και φωτιές
παρά επανάληψη και φθόνο.
_
γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης
Ακολουθήστε μας
Real News https://youtu.be/UsZ1Ak6D9SsΚαθημερινή https://youtu.be/v6xqxwEnDJgΠρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη...
Δέντρο έγινα με θηλιάκαι νερό μου η σκιά σου.Πότισέ με με φιλιάκι απ' τον κορμό μου πιάσου. Πρόσμενα, πρόσμενα, περίμενα να με βρέξεις…Μα είμαι ένα δέντρο που δεν ξέρει από λέξεις.Εμένα, εμένα να προσέχεις, παρακαλώ, το 'χω ανάγκηκαι πρόσεξε το χώμα μου, μην πατήσεις...
Ι Στην Αθηναϊκή Ριβιέρα,τα κύματα έχουν γεύση από κρασί των 500 ευρώοι ομπρέλες δεν κρύβουν ήλιο,μόνο φτηνές δικαιολογίες.Η σιλικόνη επιπλέει καλύτερα απ’ τις ενοχές,τα μάτια χρυσωμένα κλουβιάκαι οι λέξεις μιλούν σε hashtags:#paradise #blessed #filter. Τα βράδια, τα...
Ακολουθήστε μας στο Google News
Επιμέλεια άρθρου
Διαβάστε κι αυτά
Ι Στην Αθηναϊκή Ριβιέρα,τα κύματα έχουν γεύση από κρασί των 500 ευρώοι ομπρέλες δεν κρύβουν ήλιο,μόνο φτηνές δικαιολογίες.Η σιλικόνη επιπλέει καλύτερα απ’ τις ενοχές,τα μάτια χρυσωμένα κλουβιάκαι οι λέξεις μιλούν σε hashtags:#paradise #blessed #filter. Τα βράδια, τα...
Ακούω τις κινήσεις του αέρα,Καθώς συλλαβίζει με συρσίματα∙Στο πέρασμά του τα φύλλα ανακατεύοντας,Σαν πατέρας αμήχανος, τα μαλλιά νηπίων. Καθώς ξυπνούν οι αναμνήσεις,Κύματα σκάνε έξω, στην αμμουδιά.Εγώ, στην αιώρα Γυναίκα γίνομαιΜε τα μάτια ανοιχτά. Εκεί με βλέπω,Σε...
Βρέθηκα πεζοπόρος,να αναζητώ νέο κάλεσμα,που ήταν πάντα εκεί,κρυφό, μέσα μου, σαν φως ωραίο. Σαν σπινθήρας που σιγοκαίει,σε στάχτες ασθενικού παρελθόντος,μια φλόγα που ανασαίνει,στο βάθος του είναι μου. Ίσως οι δρόμοι γύρω,κάνουν τον βουνίσιο άνεμο να μην είναι...
Χριστόφορε, πόσο σε θαυμάζω. Η πένα σου πάντα δυνατή.