Απόψε ήθελα να ‘ρθείς
στα δάχτυλά μου να κυλήσεις,
πίκρες και θύμησες να σβήσεις
της περασμένης μου ζωής.
Ήθελα απόψε εδώ να’ ρθείς,
χάδι στον ήλιο απλωμένο,
φιλί ακριβό, μαλαματένιο.
Μάταια… εσύ αργείς.
Το χρόνο σου αλλιώς μετράς
στης μοναξιάς μου το ρολόι,
πνιχτές κραυγές σαν μοιρολόι
μοιάζουν οι χτύποι της καρδιάς.
Όμως απόψε αν θα ΄ρθείς,
πάλι θα πω, πως δεν με νοιάζει
κι ότι έπαψε να μ’ εξουσιάζει
ο άδειος ήχος της σιωπής.
_
γράφει η Μαριάνθη Πλειώνη
Ακολουθήστε μας
Real News https://youtu.be/j9TcrEXATycΚαθημερινή Πρώτο Θέμα https://youtu.be/GNNNAPncEdM Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη...
Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, μα σε εμένα οι θόρυβοι του δρόμου, μεγάλοι ή μικροί, στην όποια ώρα της μέρας ή της νύχτας μου, μού κρατούν μιαν ιδιότυπη συντροφιά. Ακόμη και αυτός του απορριμματοφόρου του δήμου, είτε αυτού των 12 το βράδυ, είτε εκείνου των 6 το...
Δεν μπορώ να διαβάσω το βράδυ...Τι υπάρχει το βράδυ;Ζωή ή θάνατος;Ανυπαρξία ή ύπαρξη;Τριβή ή παθητικότητα;Παραπέτασμα ή παραδοχή;Το βράδυ επικοινωνείς με το πνεύμα σου= ΖΕΙΣΤη μέρα επικοινωνείς με τους άλλους= ΠΕΘΑΙΝΕΙΣΤο βράδυ μεταμορφώνεσαι σε μύγα,...
Ακολουθήστε μας στο Google News
Διαβάστε κι αυτά
Δεν μπορώ να διαβάσω το βράδυ...Τι υπάρχει το βράδυ;Ζωή ή θάνατος;Ανυπαρξία ή ύπαρξη;Τριβή ή παθητικότητα;Παραπέτασμα ή παραδοχή;Το βράδυ επικοινωνείς με το πνεύμα σου= ΖΕΙΣΤη μέρα επικοινωνείς με τους άλλους= ΠΕΘΑΙΝΕΙΣΤο βράδυ μεταμορφώνεσαι σε μύγα,...
«Α πα πα πα, τι είναι αυτό πια με σένα βρε παιδί μου; Γλώσσα δεν έβαλες μέσα σου όλη τη νύχτα απόψε. Μα γιατί άραγε; Πρόβαρες τα καινούρια σου ποιήματα και σε ενέπνεε αυτό να το κάνεις μέχρι τα χαράματα; Έστησα μεν αυτί να ξεχωρίσω τι έλεγες αλλά στ’ αυτιά...
Όταν έρχεσαι για μένα θα το φωνάζεις. Θα λες το όνομά μου με έναν τρόπο καθηλωτικό. Όταν με ζητάς θα το έχει ζητήσει πρώτα ολόκληρο το σώμα σου. Όταν έρχεσαι για μένα δεν θα κρύβεσαι πίσω από μάσκες δειλίας και ατολμίας. Θα μου απευθύνεσαι σταράτα με τα μάτια σου να...
Πολύ λυρικό!Μπράβο!
Ευχαριστώ Σοφία! Καλό βράδυ!
Μαριάνθη Παπάδη
Να σου πω ένα τεράστιο “ευχαριστώ”. Το γιατί το ξέρεις καλύτερα από μένα. Το κρατώ και αφήνομαι στους τελευταίους σου στίχους!!!!
Με ένταση και συναίσθημα…
κι ότι έπαψε να μ’ εξουσιάζει
ο άδειος ήχος της σιωπής………..
Πόση αλήθεια μέσα σε αυτούς τους στίχους.. πόση συναισθηματική ένταση…Πολύ δυνατό Μαριάνθη!!
Σπύρο, Άννα, σας ευχαριστώ!
Μαριάνθη μου ζεστό και όμορφο…
Σ΄ευχαριστώ Μάχη μου,Καλό απόγευμα!!!
Δυνατό και ταυτόχρονα τρυφερό, μπράβο σας!!!
Χαίρομαι που σας άρεσε κ.Ντούπη και σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια!
Πόσο τρυφερό και γλυκό!!!..Αφήνει μια γλυκόπικρη αίσθηση στο τέλος του, που το ανεβάζει σε εξαιρετικό ποίημα…ίσως γιατί όλοι μας κρύβουμε καλά μια μικρή δόση μοναξιάς, μέσα στην ηχηρή σιωπή μας!!!!