Η Άννα ήταν άνθρωπος με όνειρα και φιλοδοξίες. Σημαιοφόρος στο σχολείο, πρότυπο για το χαρακτήρα της. Οι άριστες γνώσεις της σε συνδυασμό με την ικανότητα της στο τεχνικό σχέδιο την οδήγησαν στα σκαλιά της πολυτεχνικής σχολής. Ονειρεύονταν να ανοίξει ένα γραφείο όπου να μπορεί να προσφέρει με τις γνώσεις και την όρεξη της για δουλειά! Δυστυχώς λογάριαζε χωρίς την λέξη που ακούει στο όνομα κρίση!

Όλες οι πόρτες της ζωής της ένιωθε ότι είχαν κλείσει, και το χειρότερο άνοιξαν άλλες δύσκολες! Πέρα από την ανεργία και το οικονομικό, προστέθηκαν και προβλήματα στη συμπεριφορά της! Έντονο άγχος για το αύριο, το οποίο δεν μπορούσε να διαχειρισθεί, την οδήγησαν να απευθυνθεί στους ειδικούς, οι οποίοι αποφάνθηκαν ότι βίωνε ένα έντονο άγχος και συνάμα κατάθλιψη την οποία όμως ήταν σίγουροι ότι μπορούσε να ξεπεράσει ακολουθώντας φαρμακευτική αγωγή για ένα σύντομο χρονικό διάστημα καθώς και κάποιες συνεδρίες ψυχολογικής στήριξης.

Σήμερα επιστρέφει από τη δέκατη συνεδρία κρατώντας στο χέρι της την καινούργια συνταγή για τα φάρμακά της. Παίρνει ένα ποτήρι νερό βάζει στο στόμα τη φαρμακευτική αγωγή και την καταπίνει, όπως η ίδια η κοινωνία κατάπιε με μια χαπσιά τα δικά της όνειρα, κλείνοντάς τα και κλειδώνοντάς τα ίσως για πάντα στο σκοτάδι!

_

γράφει ο Φίλιππος Φιλίππου

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!