16.04.2017

 

Θόρυβος, θόρυβος κάθε μέρα την ίδια ώρα,

ξυπνάω από τη φασαρία που κάνει

αυτή η ρουφήχτρα των βρωμερών σκουπιδιών

που μαζεύει στη γειτονιά.

Στο διπλανό δωμάτιο του σπιτιού,

ακούω τους πρωινούς ήχους

του ξυπνήματος των αγωνιστών,

 των τίμιων ανθρώπων.

Σε λίγο έρχονται σε μένα,

μου λένε καλημέρα,

πάνε στο μπαλκόνι

να πιουν το πρωινό καφεδάκι.

Από το μπαλκόνι ακούγονται ψιθυριστά,

δεν μπορώ να ακούσω καλά,

είναι κάποια λόγια

για τη σημερινή μέρα.

Είναι τα γενέθλια μου.

Ακούω να συζητούνε να πουλήσουν

τα βρεφικά παπούτσια μου,

είναι σαν καινούρια.

Τα είχαν αγοράσει δώρο οι δικοί μου

στα πρώτα γενέθλιά μου,

όταν ήμουν στην κούνια.

Δεν περπατούσα ακόμα,

ούτε την άλλη χρονιά.

Αργούσα να περπατήσω κάθε χρονιά,

αργούσα πολύ, αργούσα,

κάτι δεν πήγαινε καλά.

Τελικά δε φορέθηκαν ποτέ…

Βασισμένο στη φράση από διήγημα του Χέμινγουεϊ

«Πωλούνται βρεφικά παπούτσια, δε φορέθηκαν ποτέ»

 

_

γράφει ο Κώστας Τζαβέλας

Ακολουθήστε μας

Υπνοβάτες

Υπνοβάτες

Κάθομαι, κοιμάμαι. στέκομαι κοιμάμαι  και ξαπλώνοντας πάλι κοιμάμαι. Υπνοβατώντας ψάχνω την ελπίδα  μες στο βαθύ το χάος. Με ύπνο το ξεπερνάω.  Στον ύπνο βρίσκω ηρεμία,  στο ξύπνιο με πιάνει μελαγχολία κι εκεί που λέω να το παλέψω  με κυριεύει υπνηλία. Σμίγω με...

ο θόρυβος

ο θόρυβος

Τους άκουγε όλη νύχτα Άλλοτε να ερωτεύονται και άλλοτε εκείνη να σπάει σε ό,τι πολυτιμότερο είχε Τότε ήταν που τα δάκρυά της χτυπούσαν με κρότο το ταβάνι όπως πέφτουν δεκάδες τα παιδιά από τα πολυβόλα ή όπως εκείνα τα πουλιά κλείσανε τις φτερούγες τους και παραδόθηκαν...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

ο θόρυβος

ο θόρυβος

Τους άκουγε όλη νύχτα Άλλοτε να ερωτεύονται και άλλοτε εκείνη να σπάει σε ό,τι πολυτιμότερο είχε Τότε ήταν που τα δάκρυά της χτυπούσαν με κρότο το ταβάνι όπως πέφτουν δεκάδες τα παιδιά από τα πολυβόλα ή όπως εκείνα τα πουλιά κλείσανε τις φτερούγες τους και παραδόθηκαν...

Ιουνίου αναμνήσεις

Ιουνίου αναμνήσεις

  Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει… Τι μένει απ’ τον Ιούνη;   Η βόλτα στα σοκάκια της Άνω Πόλης. Η ιεροτελεστία του φιλιού – κρυμμένη στις βουκαμβίλιες, μακριά απ’ τις αδιάκριτες ματιές –   Γύρω γιασεμιά, λουλούδια κι ασπρισμένοι τοίχοι. Σοβάδες που ξεκολλούν και...

Σε προσμένω

Σε προσμένω

Σε προσμένω κάτιΔιάπυρους Ιούνηδες καιΤ’ απεχθή φθινόπωρα. Τους ενδιάμεσους μήνες Είτε τρώω χιόνι καιΦλέγομαιΕίτε κρεμάμενος σε μια σεκόγιαΣφίγγω τη θηλή Και σου γράφω ποιήματα.   _ γράφει η Παρασκευή...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *