Για εσένα μιλάω

Για εσένα, που είσαι αληθινός σε έναν κόσμο αναληθή

Για εσένα, που ανθίζουν οι κατιφές και οι γαρδένιες για να σε γνωρίσουν

Για εσένα, που η ψυχή σου φωτίζει αβύσσους και γεμίζει δυσαναπλήρωτα κενά

Για εσένα, που λες αλήθεια σε όλους εκτός απ’τον εαυτό σου

Ζούμε στην καλύτερη εποχή

Πόσο μας αρέσει να χορεύουμε

Μήπως ήρθε η ώρα όμως να σταματήσουμε να υποδυόμαστε τις Σουλιώτισσες στο χείλος του γκρεμού;

Πόσο μας αρέσει η αγάπη

Μας συγκινεί πολύ στις ταινίες και τα παραμύθια

Την έχουμε τόσο ψηλά, που φοβόμαστε να την ιδοποιηθούμε

Τόσο ψηλά, που δεν αφήνουμε τον εαυτό μας να νιώσει, να δώσει, να δωθεί…

Τόσο ψηλά…

Πόσο μας αρέσει η τέχνη

Γλύπτες στερεοτύπων

Ποιητές που ανεβαίνουν στην σκηνή και αντί για αλήθειες πουλάνε έργα θεατρικά

Από αυτά, που έχουν σενάριο και σκηνοθέτη

Τέλος πρώτης σκηνής λέει όταν κλείνει η αυλαία και πίνει στην υγειά της επιτυχίας του

Κουράστηκα

Ένας άνθρωπος αληθινός

Για εσένα μιλάω

Για εσένα, που ξέρω ότι δεν είσαι σκληρός σαν τους άλλους

Για εσένα, που δεν χαίρεσαι να μιζεριάζεις σαν τους άλλους

Για εσένα, που έχεις μάτια χαμογελαστά και ένα στόμα που ευλογεί

Για εσένα, που προσπαθείς κάθε μέρα

Ευτυχής συγκυρία η γνωριμία μας

Σου έδειξα τι αξίζεις

Και εσύ σε εμένα έναν αληθινό άνθρωπο

_

γράφει η Άννα – Μαρία Παπαδέδε