Στον όρμο των Φρικών κολύμπησα στα δροσερά σου νερά· στην Ανωγή βρέθηκα να κοιτώ πάνω από τα σύννεφα και στο Κιόνι μυρίζοντας τη θαλασσινή αύρα στάθηκα να ξαποστάσω στη σκιά των λιόδεντρων, για να ανέβω στον Σταυρό και να γλεντήσω στο Αυγουστιάτικο πανηγύρι ― το τέλος των μνηστήρων.
Έφτασε η μέρα να φύγω από το Βαθύ, το λιμάνι του βασιλιά ― να πολεμήσω για την δική μου Τροία. Αρκετά χρόνια μετά, έχασα ή νίκησα; Δεν κατάλαβα. Αλλά ξέρω οτι στην επιστροφή αψήφησα τον Ποσειδώνα προκλητικά κι εκείνος, οργισμένος, μου έστησε εμπόδια πολλά.
Χάθηκα στα εμπορεία και τις πραμάτειες του Καβάφη. Μα παλεύω να γυρίσω σε σένα Ιθάκη και στην αγκαλιά της Πηνελόπης, η οποία ελπίζω να περιμένει έναν ταξιδιώτη ακόμα.
_
γράφει ο Γιώργος Μπίζας
Μου άρεσε πολύ!
Ευχαριστώ πολύ.
Ποιητικότατο κείμενο που κάποιοι θα το έκοβαν σε φράσεις και θα το έδιναν σαν ελεύθερη ποίηση… Μα εσείς το αφήσατε σαν ένα υπέροχο ποιητικό κείμενο και μπράβο σας…
Σας ευχαριστώ.