Ένας ωραίος θάνατος…

tree_time

06.30

Εσύ ξυπνάς για τη δουλειά. Δένεις τη γραβάτα σου. Πίνεις στα γρήγορα δυο γουλιές καφέ και φεύγεις κλείνοντας την πόρτα δυνατά.

Εγώ πίνω το δεύτερο χάπι. Μη με ρωτήσεις ποιο είναι. Τα παίρνω όλα με μια σειρά. Χωμένα σε θήκες. Ξέρεις από αυτές τις χρωματιστές με τις μέρες επάνω. Μην τους το πεις μα δε μπορώ να τις διαβάσω. Καμιά φορά ξεχνώ και τη σειρά της εβδομάδας. Και τι μέρα έχει ο μήνας. Και ποιος είναι αυτός ο μήνας. Ανακατεύτηκε και ο καιρός και δε με βοηθά.

06.30

Χαϊδεύεις τα μαλλιά της και ανασαίνεις στο αυτί της. Τη φιλάς στο λαιμό. Και την ξυπνάς. Της κάνεις εκείνον τον πρωινό έρωτα που θα μυρίσει καφέ αχνιστό και τσιγάρο το δωμάτιο, σκορπώντας αγκαλιές Κυριακάτικες.

Εγώ θα σηκωθώ με το ζόρι από το στρώμα και θα κοιτάξω μια κορνίζα. Καμιά φορά, μην το πεις πουθενά και με πάνε και με κλείσουν, την παίρνω και αγκαλιά. Θα ‘θελα και να τη χορέψω μα δε με βαστούν τα πόδια. Τουλάχιστον με βαστά το αυτί μου. Ακούω ακόμα εκείνο το τανγκό σαν τότε. Παραμ παράμ παράμ παράμ στροφή και γέλιο. Και ένα φιλί στο λαιμό. Σαν το δικό σου νομίζεις.

06.30

Γυρίζεις μεθυσμένος, τρεκλίζοντας στο δρόμο. Στο αίμα σου κυλούν βότκες και κοκτέιλ και κάτι σφηνάκια. Ούτε που τα θυμάσαι. Παλεύεις να βρεις τα κλειδιά. Μα με τόσο μεθύσι δε βρίσκεις ούτε την πόρτα για να ανοίξεις.

Ξυπνώ από το θόρυβο της μηχανής σου και κατουρώ το κρεβάτι. Ντρέπομαι μα ευτυχώς είμαι μόνος. Κι αυτή η μοναξιά με κάνει να διαολοστείλω ετούτα τα σεντόνια που με το ζόρι τραβώ από το στρώμα.

06.30

Κοιμάσαι ακόμα. Βλέπεις εκείνο το όνειρο. Εκείνο το σχέδιο. Εκείνο το ταξίδι. Με ύπνο βαθύ και κορμί υποταγμένο στο Μορφέα. Θα γίνεις εκείνος και εκείνος. Θα φτάσεις. Δε θα φτάσεις. Θα κατορθώσεις. Κοιμάσαι ακόμα. Ονειρεύεσαι ακόμα.

Περιμένω έξω από την τράπεζα μες στο κρύο. Με λένε γεροντάκι. Με κοροϊδεύουν που φτάνω από τους πρώτους και τους κλέβω τη σειρά! Μα για να φτάσω εδώ κάνω αγώνα. Για να κρατήσω όρθιος κάνω αγώνα. Για να πάρω σειρά κάνω αγώνα. Για να πάρω τα λεφτά μου κάνω αγώνα. Για να τη βγάλω καθαρή με τούτα τα δίφραγκα κάνω αγώνα.

06.30

Είμαστε καθρέφτες. Σε ένα χρονικό παράλληλο σύμπαν. Μια αλλαγή παρτίδας αρκεί. Μια στροφή του χρόνου και αλλαγή του σκηνικού. Νέος και φευγάτος. Γέρος και φευγάτος. Μοιάζουμε, στην τρέλα που μας οδηγεί και στην τρέλα που μας βρίσκει στον προορισμό.

Σε ένα ξημέρωμα εσύ θα φύγεις για το όνειρο και εγώ -αν με αξιώσει ο Θεός- θα φύγω στο όνειρο μέσα. Να ‘ναι ένας ωραίος θάνατος. Έτσι δε λένε;

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Real News Καθημερινή Πρώτο Θέμa Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα κλικ και δεν θα...

Μουσική

Μουσική

Έξι και τριάντα. Τα μάτια μου ανοίγουν απότομα πάντα την ίδια ώρα, όταν η σιγαλιά της νύχτας δίνει τη σκυτάλη διστακτικά στους πρώτους ήχους του πρωινού. Κλείνω τα μάτια και αφουγκράζομαι τη θάλασσα. Ο απαλός παφλασμός των κυμάτων με νανουρίζει γλυκά....

Παρέα

Παρέα

Πράξη τελευταία Ώρα έξι και τριάντα Πουλιά κρέμονται σήμερα απ’ τις τσέπες μου Από το τρύπιο μου σώμα Ψίχουλο ψίχουλο Το μεδούλι μου θα θηρεύσουν Από την άνευρη σάρκα μου Στάλα τη στάλα Την αναιμική ψυχή μου Θα ρουφήξουν Δεν ξέρω γιατί με επέλεξαν Μα από την άλλη...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Παρέα

Παρέα

Πράξη τελευταία Ώρα έξι και τριάντα Πουλιά κρέμονται σήμερα απ’ τις τσέπες μου Από το τρύπιο μου σώμα Ψίχουλο ψίχουλο Το μεδούλι μου θα θηρεύσουν Από την άνευρη σάρκα μου Στάλα τη στάλα Την αναιμική ψυχή μου Θα ρουφήξουν Δεν ξέρω γιατί με επέλεξαν Μα από την άλλη...

Όταν το σύμπαν έχει κέφια

Όταν το σύμπαν έχει κέφια

Η καλή ημέρα από το πρωί φαίνεται, λέει η παροιμία κι αν κρίνω από την έναρξη της δικής μου, το τέλος της μόνο καλό δεν προοιωνιζόταν. Είναι κάτι μέρες, βρε παιδί μου, που λες ότι το σύμπαν συνωμοτεί για να σου τις χαλάσει κι ας μας παραμύθιαζε τόσα χρόνια ο Κοέλιο με...

Το χαμόγελο του Παβαρότι

Το χαμόγελο του Παβαρότι

Άνοιξε τα μάτια όσο το σκοτάδι ήταν ακόμη πυκνό. Ρολόι δε χρειάστηκε να κοιτάξει. Ήξερε. Ήταν 6.30 ακριβώς. Η ώρα που πάντοτε ξυπνούσε. Σηκώθηκε και πήγε κατευθείαν στο παράθυρο. Άνοιξε τα ξύλινα παντζούρια και ένα αεράκι φθινοπωρινό, δροσερό, καθάριο, φερμένο από τα...

16 σχόλια

16 Σχόλια

  1. Άννα Ρουμελιώτη

    Δεν βρίσκω λόγια αγαπημένη μου Μάχη ….. … καταλαβαίνεις ίσως γιατί …. την καλημέρα μου!!

    Απάντηση
  2. Ελένη

    Μπράβο, Μάχη μου. Ξεχωριστό και υποβλητικό.

    Απάντηση
  3. ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΛΟΚΑΜΑΚΗ

    Σκηνές ονείρου…σκηνές αλήθειας…
    σκηνές αγώνα μιας κρύας νύχτας…
    Μιας νύχτας τέτοιας που δεν τελειώνει…
    και σαν καλύβι άδειο στοιχειώνει!
    Μέθη…ουσίες…έρωτας…κράμα…
    μια χαρμολύπη σ΄εικόνας τάμα…
    Θάλασσα ο λόγος σου…νερό και βράχη…
    Πάλι μας μάγεψες…ΜΠΡΑΒΟ σου Μάχη!

    Απάντηση
    • Μάχη Τζουγανάκη

      Αχ…κυρία Χρυσούλα…πατάτε κρητικά στα έργα μου και χορεύει καστρινό η καρδιά μου!

      σας ευχαριστώ πολύ πολύ! Καλημέρα!

      Απάντηση
  4. Λένα Μαυρουδή Μούλιου

    Αμάν με την Κρήτη σας τέτοια λατρεία πια!!!
    Μάχη μου το πρωινιάτικό σου και η τελευταία ευχή σου δεν αφορά μόνο τους γέροντες μα και όλους ΕΜΑΣ τους …νέους. Πολύ μου άρεσε βέβαια αυτό να λέγεται.Μπράβο σου …

    Απάντηση
    • Μάχη Τζουγανάκη

      Τι να σε κάνω Λένα μου. Είμαί κομμάτι της. Είναι κομμάτι μου.
      Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Καλή μας μέρα!!

      Απάντηση
  5. Σοφία Ντούπη

    Μικρή μας μάγισσα… πάλι έσυρες τη μαγική σου πένα… (πλήκτρα ήθελα να πω) και μας μάγεψες! Έτσι καθημερινά έτσι απλά… με ανθρώπους, στιγμές και ρόλους καθημερινούς… Την αγάπη μου, την καλημέρα μου και καλή τσικνοπέμπτη!!!

    Απάντηση
    • Μάχη Τζουγανάκη

      Σοφία μου γλυκιά σε ευχαριστώ για τα μελένια σου λόγια. Ναι..αυτά τα απλά…τα καθημερινά..οι άνθρωποι ..οι στιγμές τους..τα δεδομένα που δεν είναι δεδομένα… αυτά τριγυρνάνε στη σκέψη μου συχνά..

      Την αγάπη μου και να το τσικνήσετε όπου και όπως αγαπάτε όλοι σας!

      Απάντηση
  6. Χριστίνα Σουλελέ

    Πράγματι, πολύ ιδιαίτερο. Μου άρεσε πολύ!

    Απάντηση
  7. Έλενα Σαλιγκάρα

    Πολύ συγκινητικό. Μου αρέσει αυτός ο “κοφτός” τρόπος γραφής Μάχη! Με κάνει να αδημονώ 🙂

    Απάντηση
    • Μάχη Τζουγανάκη

      Έλενα μου σε ευχαριστώ. Κοφτά για να ‘ναι λίγο πιο απότομα και πιο ηχηρά τα μηνύματα. Ξέρεις γιατί.
      Καλησπέρα και σε ευχαριστώ.

      Απάντηση
  8. Ελένη,Κορωνιώτη

    Συγκλονιστικά γραμμένες συγκλονιστικές στιγμες….Αυτο!

    Απάντηση
    • Μάχη Τζουγανάκη

      Ελένη μου σε ευχαριστώ.
      Καλή σου μέρα και εύχομαι ένα όμορφο Σαββατοκύριακο…εεεεερχεται…!!

      Απάντηση

Υποβολή σχολίου