Δεν έχω όμορφα λόγια απόψε, να σου γράψω
δεν έχω ωραία λόγια απόψε, να σου πω.
Πάλι για πόλεμο, ακούω στις ειδήσεις
η μελαγχολία, κατακλύζει τις αισθήσεις.
Κλείνω τα μάτια
από την θλίψη να κρυφτώ.
Πώς να γλυκάνεις, τόσα δακρυσμένα μάτια;
Πώς να μείνεις ασυγκίνητος, στου ολέθρου την στιγμή;
Πώς να μαζέψεις της καρδιάς σου, τα κομμάτια;
πώς να χωρέσεις, όσα δεν τα χωράει η Λογική;
Δεν έχω όμορφα λόγια απόψε, να σου γράψω.
Πώς να περιγράψεις το γκρίζο της ζωής, με λέξεις;
Πώς να περιγράψεις το άσχημο παρόν, με χρώμα;
Πώς να χωρέσεις τόσα όμορφα όνειρα
σε έναν ατέλειωτο χειμώνα;
Ναι ξέρω, έρχονται τα Χριστούγεννα
πρέπει να ανθίσει η ελπίδα
να είμαστε αισιόδοξοι
με τον Χριστό, για ασπίδα.
Να υπάρχει ένα μικρό κι απάνεμο λιμάνι.
Εκεί που ο άνθρωπος
την χαμένη του ανθρωπιά
θα ψάχνει…
_
γράφει ο Φώτης Τρυφωνόπουλος
0 Σχόλια