Φωτογραφία: Βάσω Κώστογλου
Ήσουν εκεί, στο γέλιο ενός παιδιού, που μου ‘φερε μια χούφτα θάλασσα
να βρέξω τ’ ακροδάχτυλά μου στη διάφανη αλμύρα.
Ήσουν εκεί, στο σύννεφο, που χάραξε με μια πινελιά στον καμβά του ουρανού
ολόλευκη κορώνα, ακριβώς πάνω από το Κέλυφος, το ερημονήσι.
Ήσουν εκεί, στο πέταγμα του γλάρου, που ισορροπώντας στη γραμμή του ορίζοντα, σαν λευκή βολίδα έσκιζε και χώριζε στα δύο
το μπλε της θάλασσας και του ουρανού.
Ήσουν εκεί, στη ρίζα του βράχου, που είχε με το κύμα πιάσει ψιλή κουβέντα.
Ήσουν εκεί, στο αεράκι, που ανάσαινε ρετσίνι πεύκου και θαλασσινό αλάτι.
Κρύφτηκα στη σκιά από ένα αλμυρίκι και κοίταξα ψηλά για να σε δω.
Η λάμψη σου μου χαμήλωσε το βλέμμα.
Το χαμόγελο σου χύθηκε ολόχρυσο ποτάμι, να λαμπυρίζει πάνω στα καταγάλανα νερά.
Ήσουν κι εκεί…
Ήσουν παντού και πάντα και για όλους
Σε ψάχνω…
Ποιος είσαι;
Τι είσαι;
Πού είσαι;
Έφτασε στ’ αυτιά μου ο λεπτός μεταλλικός ήχος της καμπάνας
απ’ το ξωκλήσι του Αι Νικόλα, που έστεκε λευκό μαντήλι στο ακρωτήρι
και καλοτύχιζε τα πλεούμενα που πηγαινοέρχονταν στον κόλπο.
Εκεί ήσουν, και ήσουν… θεός.
Β.Κ.
Θεός ήσουν… πάντα εκεί άγνωστη φιγούρα αγγελική
τα χνάρια μου έγραφες στο χώμα πριν ακόμα τα πόδια μου σύρω
Σε έφερνε η θάλασσα σα χάδι και έγραφε πάνω μου όνειρα αλμυρά
ήσουν εκεί βαφτιστικός σταυρός και φυλαχτό κάτω από το μαξιλάρι
τα ψαροκάικα πάντα σε χαιρετούσαν στα δίχτυα τα ψάρια ζεστή υπόκλιση
ήσουν εκεί ανάμεσα στα κύματα που μέτραγαν οι δροσερές ευχές μου
μέθη από λιαστό κρασί μιας καταγάλανης μέρας καλοκαιρινής
ήσουν εκεί το αέρινο καλωσόρισμα σε μπλε μεταλλικό τραπέζι
το κεντητό στρωσίδι που μοσχοβολούσε νοικοκυροσύνη και σαπούνι
ήσουν εκεί στο άπλωμα της μέρας και στο παίδεμα της νύχτας
μυρωδιά από βασιλικό στο χέρι μου, μου χάραζες γραμμές
σε ψάχνω σε αναζητώ
ρωτώ ξαναρωτώ για το ποιος είσαι
μα μέσα στην καρδιά μου σουστάρουν οι παλμοί
και το όνομά σου δίνουν…
Μ.Τ.
Το αγάπησα από τον πρώτο σου στίχο Βάσω που μου έστειλες και θέλω να στο αφήσω και εδώ το ευχαριστώ μου για την τιμή…
Ξεσηκώσαμε μια θαλασσινή απόχρωση άκρως συναισθηματική…και άκρως ταιριαστή στoυς δικούς μου χρωματισμούς.
την αγάπη μου…
Οι λέξεις σας μου έφεραν γαλήνη, με γέμισαν αγάπη και με ταξίδεψαν με φως ….. Σας ευχαριστώ!
Μάχη εγώ σ’ ευχαριστώ που βάδισες πλάι μου σ’ αυτή τη διαδρομή και ακροπατώντας με την πένα σου πάνω στο υποσυνείδητο μου οδήγησες την αναζήτηση μου εκεί που βρίσκονταν η απάντηση στα ερωτήματα μου. Ξεκινήσαμε στο ρυθμό της σούστας και καταλήξαμε με πεντοζάλι. Πάντα με μάγευαν οι Κρητικοί χοροί και ας μην έμαθα πότε μου να τους χορεύω.
Τον θαυμασμό μου!!!
…Βάσω…τους “χορεύεις”
Τι υπέροχη σύζευξη είναι αυτή!!! Δεν ξέρω ποια να πρωτοθαυμάζω!!! Σαν ευλογία τα λόγια και εικόνες σας!!! Σαν χάδι που είναι πάντα εκεί!!! Ευχαριστώ πολύ που με ταξιδέψατε… την αγάπη μου!!!
Σοφία μου σε ευχαριστούμε… Καλό απόγευμα!
Συγχαρητήρια και στις δυο! Μας ταξιδέψατε!
Αυτό δεν ήταν πάντρεμα…δεν ήτανε ούτε σμίξη…
Ήταν το φως του ήλιου μας που ουδέποτε θα σβύσει…
Ήταν δυό στάξεις γαλανό… και μια ολιά μελένιο…
που έκανε το όνειρο …να μοιάζει σμαραγδένιο…
Ταξίδεψα ανάλαφρα… με το σκαρί της πένας…
και βρέθηκα ν’ ακροπατώ…στα ζάλα μιας βεγγέρας…
ΜΠΡΑΒΟ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΔΥΟ ΣΑΣ…ΜΑΧΗ ΚΑΙ ΒΑΣΩ,
ΒΑΣΩ ΚΑΙ ΜΑΧΗ, ΕΙΣΤΕ ΣΑΝ ΔΥΟ ΣΤΑΓΟΝΕΣ
ΠΟΛΥΤΙΜΟΥ ΑΡΩΜΑΤΟΣ!!!
Υπέροχοι στίχοι που κύλησαν σαν νεράκι, που έφτιαξαν εικόνες και με ταξίδεψαν.
Σαν να ήμουν κι εγώ εκεί…
Συμπληρώσατε ιδανικά η μια την άλλη… Μπράβο σας…
Άννα, με τρεις μόνο λέξεις έχεις πετύχει την απόλυτη προσέγγιση κατά τη γνώμη μου. Γαλήνη και φως είναι αυτό που περιγράφω στους στίχους μου και αναζητώ την πηγή τους. Την αναζήτηση αυτή έρχεται η Μάχη να συμπληρώσει, αλλά και να ξεκλειδώσει στον τελευταίο της στίχο με μία λέξη, που δεν είναι άλλη από την αγάπη.
Κυρία Χρυσούλα τα σχόλια σας πάντα μοναδικά και αξιοζήλευτα.
Σοφία, Χριστίνα, Έλενα σας ευχαριστούμε όλες.
Βάσω, διαβάζοντας τους στίχους σου ξαφνιάστηκα ευχάριστα!Πολλή ευαισθησία, εξαίρετη γραφή! Το ίδιο και η Μάχη! Χαίρομαι που περπάτησα με τα βήματά σας! Ευχαριστώ για την ευκαιρία! Θα χαρώ να έχω κι άλλες! Να είστε καλά.
Σας ευχαριστώ όλους για τα όμορφα σχόλιά σας… ήσασταν εδώ…και το καταλάβαμε και οι δυο μας…
Κυρία Τριανταφύλλου, τα λόγια σας μεγάλη μας τιμή. Δεν ξεχνώ αυτούς που κάποτε μου έδειξαν τους δρόμους. Ευχαριστούμε.
Ένα πανέμορφο πάντρεμα, που σαν γαμήλιο δώρο σε μας τους επισκέπτες, η θάλασσα με όλα όσα σημαίνει για τον καθένα μας!!!
Πολύ ωραίο ταξίδι κι ευχαριστώ σας!!!!!!!!!!!!!!