Όσο περνά ο καιρός η λέξη αποκτά ουσία
Εσύ, μόνο εσύ αγαπημένη
Που έδινες νόημα σε όλα
Που έδινες χρώμα και ήχο
Όσο περνά ο καιρός η απουσία σου κάνει θόρυβο
Είναι που κρύβεσαι σε κάθε νότα, σε κάθε παύση και αρχή
Στο ραδιόφωνο
Στο μουρμούρισμα
Στον πρωινό καφέ
Στα παγωμένα σεντόνια
Στο διπλανό κάθισμα
Όσο περνά ο καιρός είσαι παντού
Είσαι μοναδική
Αξεπέραστη
Ασύγκριτη
Είσαι το όλο που δεν έγινε ποτέ
Είσαι τα πάντα που δεν ήρθαν
Είσαι εγώ που έφυγες , αγαπημένη…
Ακολουθήστε μας
Αναλυτικά, όλες οι προσφορές των εφημερίδων του Σαββάτου και της Κυριακής συγκεντρωμένες σε ένα και μόνο σημείο!
Κοιτάζοντας στο απέναντι χαγιάτι, ενός παιδιού την ομορφιά ατενίζω. Σαν θαλλός, γερμένο προς τον ήλιο, με γέλιο τιμαλφές και φωτεινό. Έχοντας ακτίνες να το ακολουθούν, σαν προβολείς θεάτρου. Προσοχή! Η αυλαία κλείνει. Κοιτάζοντας στο απέναντι χαγιάτι,...
Τη χαραυγή ντύνεσαι Αφροδίτη ήλιος χρυσός το απομεσήμερο στο έρεβος ασημένιο φεγγάρι. Κι εγώ, καταδικασμένος να ζω, σ’ ένα μόνο γαλάζιο αστέρι να θαυμάζω όλα τα άλλα. Σε όλα τα άλλα είσαι εσύ... εγώ... ένας ταπεινός στρατιωτάκος του σύμπαντος που με διάλεξε να σε...
Ακολουθήστε μας στο Google News
Επιμέλεια άρθρου
Διαβάστε κι αυτά
Τη χαραυγή ντύνεσαι Αφροδίτη ήλιος χρυσός το απομεσήμερο στο έρεβος ασημένιο φεγγάρι. Κι εγώ, καταδικασμένος να ζω, σ’ ένα μόνο γαλάζιο αστέρι να θαυμάζω όλα τα άλλα. Σε όλα τα άλλα είσαι εσύ... εγώ... ένας ταπεινός στρατιωτάκος του σύμπαντος που με διάλεξε να σε...
Πλέουμε στο κουφάρι του καλοκαιριού Δίπλα μας κόλποι, ο Μέγας Γυαλός, η Μικρή Άμμος νησιά, της Αποκάλυψης, της Παναγιάς, της Λαγνείας Διαβήκαμε στον καιρό και σε μέρη δύσβατα Μάθαμε να χωρίζουμε τις θύμησες όπως χωρίζουν τα νησιά τους ανθρώπους τους -ντόπιοι,...
Με την πρώτη συννεφιά του Σεπτέμβρη χρωματίζονται τα όμορφα που θα έρθουν. Αρκεί να θες να τα δεις… Όπως θα οδηγείς στη μεγάλη βαρετή ευθεία ενός ατέλειωτου, σκληρού και άχρωμου καλοκαιριού, μη ξεχαστείς! Να στρίψεις στην τελευταία έξοδο. Σ ’αυτή που γράφει… “Μωβ,...
“Όσο περνά ο καιρός η απουσία σου κάνει θόρυβο
Είναι που κρύβεσαι σε κάθε νότα, σε κάθε παύση και αρχή”
Υπέροχο κα Erina!!!
Μια απουσία όλο εικόνες!!
ευχαριστώ! … απουσίες που μας συντροφέυουν αδιάκοπα
υπέροχο κα Ερίνα…τι μου θυμίσατε…τα λόγια όλο σπαραγμό που άκουσα από το αγόρι της φίλης μου όταν εκείνη χάθηκε τόσο αναίτια σε μια δασική πυρκαγιά στη Χίο πριν αρκετά χρόνια…το ποίημα λοιπόν αυτό άγγιξε μια ευαίσθητη χορδή μου κ΄ μου θύμισε τα φοιτητικά μου χρόνια…σας ευχαριστώ λοιπόν πολύ που μου γλυκάνατε με αυτό τον τρόπο ένα τόσο θλιβερό συμβάν όπως η απώλεια ενός αγαπημένο μου προσώπου…
συγκλονιστικό αυτό που μου γράφεις!!! μακάρι να μην υπήρχε ο πόνος της απώλειας, μα η ζωή είναι και “έτσι”…
είσαι εγώ που έφυγες,,,έξυπνο Erina…
όλο το ποίημα … σε μια πρόταση
“Όσο περνάει ο καιρός η απουσία σου κάνει θόρυβο…” Πολύ δυνατό το ποίημά σου Erina
ευχαριστώ Χριστίνα μου … !
Εχει εκδοθεί μήπως κάποια ποιητική σας συλλογή;
Καλημέρα σας. Προς το παρόν συμμετέχω σε συλλογικές εκδόσεις και σε δημοσιεύσεις στο διαδίκτυο, όπως και στο τοβιβλιο.net. Μεγάλο μέρος των ποιημάτων μου φιλοξενούνται στο προσωπικό μου blog.