Δεν ήξερες αγάπη τι σημαίνει, ούτε γέλιο καν
σου έμαθα να γελάς, σου έδειξα τι είναι αγάπη
Δε μπορούσες να δώσεις, ούτε να πάρεις, δεν ήξερες τι να νιώσεις ή να κάνεις με όσα σου προσφέρθηκαν
Τρόμαξες μόνο, φοβήθηκες γιατί ορμέμφυτα κατάλαβες πως κάτι διαφορετικό συμβαίνει
Κάτι άλλαξε, άλλαξες και δεν έχει γυρισμό
Ακούσια έκανες υπέρβαση του εαυτού σου, δεν τον αναγνώριζες
σπασμωδικές κινήσεις από πανικό ορμώμενες αρχίσαν
Πρώτα η ανάγκη να αποδείξεις στον εαυτό σου ότι έχει τον έλεγχο
ότι όλα μπορούν να είναι όπως πριν μόλις το αποφασίσεις
Πήγες να φύγεις θεωρώντας πως αντέχεις
σαν κύμα παλιρροϊκό σε χτύπησε η αλήθεια, πως δεν μπορείς…
Στην τρέλα που σε κυρίευσε άρχισες να με πληγώνεις
Έφτασε η στιγμή να με χάσεις κι έχασες τη γη…
ποιος είναι θύμα, ποιος θύτης…
_
γράφει η Θώμη Μπαλτσαβιά
[..]ποιος ειναι θύμα ..ποιος είναι θύτης [..]. Πολύ δυνατό το κείμενό σας!Μου άρεσε πάρα πολύ!
Ένα ποίημα με μεγάλες αλήθειες μέσα του και ωραία γραμμένο.