Αισθήσεων και ευτυχίας γωνία
Στο παρτέρι της διασταύρωσης
αισθήσεων και ευτυχίας γωνία
ώρα εξήμισι το πρωί
η πάχνη αντιστέκεται πεισματικά
στα χάδια των πρώτων ηλιακτίνων
καθώς πέφτει του τελευταίου όνειρου
η αυλαία.
Ένα κορίτσι μοναχό του
περιμένει το σχολικό
η τσάντα βαραίνει μολύβι
στους μικρούς του ώμους
την απουσία της μάνας,
την έχασε βλέπετε
λόγω ερωτικού ανίατου πάθους.
Ένα σπουργίτι γαντζωμένο
στο ηλεκτροφόρο καλώδιο
πάνω απ' το κεφάλι του ακριβώς
το συντροφεύει στην άχαρη
τούτη πρωινή αναμονή
την ώρα που η μέρα
σπρώχνει βιαστικά τη ζωή
να ξεκινήσει.
_
γράφει η Πολυξένη Βακιρλή
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
σα να το είδα εκείνο το κορίτσι…δεν ξέρω…σα να είδα ολόκληρη την πρωινή σας σκηνή…μια γεύση ενός πόνου που δεν ήταν δικός μου..
Σ’ ευχαριστώ πολύ Μάχη, είναι πολλές και ζωντανές οι πρωινές εικόνες του πόνου, δυστυχώς!!!!!
“την απουσία της μάνας,
την έχασε βλέπετε
λόγω ερωτικού ανίατου πάθους”
Κι έμεινε η πληγή αγιάτρευτη να χαίνει…
Καλό μεσημέρι Πόλα μου!
Ένα κορίτσι που ψήλωσε απότομα!
Πόλα μου αγκαλιάζω αυτό το κορίτσι!!
Καλό βράδυ!!!