Ύστερη φωνή του ανέμου πνοή
σκίζει σύννεφα βαριά κοφτά.
Χρόνος με χτύπους καρδιάς μετρά.
Αιώνες τώρα πετρώνει τη ματιά.
Αγάπης πόνους αποτυπώνει ξαφνικά.

Παραμύθι με ακούς!
Μη σαλεύεις με το φως.
Κράτα τη φαντασία μου εμπρός
κλείσε πόρτες φωνή να μην μπει
μελωδία να μην ακουστεί
αχός βαρύς να μη συρθεί
ηρεμία σε τόνους μπλε
πέντε χρόνους να γυρεύεις
την αρχή του μίτου
να κυλίσει σε δωμάτια κοινά
μινώταυρος θα ακουστεί.

Μην τολμήσεις και τελειώσεις
την αλήθεια να σκοτώσεις
της αγάπης το φορτίο
αρνητικό σε θετικό πεδίο
ορισμένο σε γήινο φορτίο!

_
γράφει η Λήδα Χρόνη