Έφτασε το καλοκαίρι με ανάλαφρα πατήματα

πάνω στην άμμο αφησε τα χνάρια του

ωραίος έφηβος με αγαλματένιο κορμί

ξέχασαν οι αρχαίοι να σου χτίσουν ναό.

Γυρεύω δυο στάλες πράσινο νερό

να δροσίσω το θερμό σώμα του καλοκαιριού

με υδάτινα φιλιά χάδια υποσχέσεις ανεκπλήρωτες.

Ταπεινοί θάμνοι θυμάρι

ξερό χορτάρι με κρυμμένες οχιές

απλώνονται στα βουνά.

Μαύροι βρεμένοι βράχοι

περιμένουν την θάλασσα

απάνω τους ξαποσταίνουν οι γοργόνες.

Στα κοχύλια αντηχούν οι φωνές μου

ρίχνω βότσαλα σπάω τη σιωπή

που τηρούν οι γοργόνες.

Ο ήχος των κυμάτων

που αγκαλιάζουν την ακρογιαλιά

όπως η μητέρα το παιδί της

με συντροφεύει όταν ανεβαίνω

προς τον ήλιο τα σκαλιά τ’ ουρανού.

Το λιόγερμα έφτασε ξανά

ο ήλιος ανατέλλει ξανά

το καλοκαίρι ποτέ δεν τελειώνει.

_

γράφει ο Φοίβος Μανωλούδης

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!