Σαν καταφυγή και σαν όνειρο μοιάζεις
μικρή σύνθεση σε μορφή χλωρίδας
Κάποιος επαίτης θηρευτής του άλλου τρόπου
Θα σε ονόμασε
Και καθώς σε παρατηρώ
–αυτό μόνο αφού διάλογος ανάμεσα
σε φύση και άνθρωπο ουδόλως ευδοκιμεί–
Δεν διακρίνω μήτε άνθος μήτε μίσχο
Του στερητικού
Ολόκληρη σε πλάθει
-αδολίευτη χαρά ανθοκομίας-
η φαντασία μου.
Να είχαν όλες οι ευγενείς πρασινάδες
Το ιαματικό σου όνομα…
Έστω αυτό κι όχι τη χάρη.
Γιατί από χάρες κι αν είδαμε
σε πληθερά και πλήθη
Και δη στα ‘από πού ξεφύτρωσαν’ είδη.
–
γράφει ο Γιώργος Κουλιανός
0 Σχόλια