Ανδρέας Καρακόκκινος

Δημοσίευση: 4.12.2018

Ετικέτες

Κατηγορία

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ

Στη γραμμή τέσσερα

μετρά τα βαγόνια του συρμού,

αναζητά τον εαυτό της

να κάθεται σ’ ένα παράθυρο

και ταξιδεύει στο όνειρο

της μαγεμένης μελωδίας.

Ύστερα ξανά στο πόστο της

χαμογελά στους ταξιδιώτες

σαν δίνει τα ρέστα απ’ τα τσιγάρα

κι αφήνει το βλέμμα της θλιμμένο

να σβήσει πάνω στις γραμμές

με μια κλεμμένη σοκολάτα στο χέρι.

Το κορίτσι του σταθμού

κρυμμένο πίσω από κουτιά

ανοίγει το βιβλίο που κρατά

στο κεφάλαιο της αλήθειας

κι αγγίζει απαλά το λυκαυγές

των κρυμμένων του σελίδων.

Το τέλειωμα της μέρας

την βρίσκει στο άδει παγκάκι

να ζωγραφίζει ένα δικό της τραίνο

σαν το παιδικό δωμάτιο

που άπλωνε τα θέλω της

φωτογραφίες πάνω στους τοίχους.

Κι όταν τις νύχτες

πάλευε με τη σιωπή

δραπέτευε με τον Πήγασο

στον πιο μακρινό αστερισμό

να κρύψει εκεί τα χρόνια της

κι όλους τους στίχους της αγάπης.

Ο Ανδρέας Καρακόκκινος γεννήθηκε στη Μόρφου της Κύπρου που σήμερα είναι στην κατεχόμενη από τους Τούρκους περιοχή. Από το 1974 ζει στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και εργάστηκε στον Τραπεζικό τομέα. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές: «Πνοή της άνοιξης» (2007), «Λεμονανθοί στο πέλαγο» (2013) και «Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό» (2017).

Ακολουθήστε μας

Μετρώντας την απώλεια

Μετρώντας την απώλεια

Τελικά δεν περνάει μέρα χωρίς να σε σκεφτώ Σαν να μην σε γνώρισα ποτέ, Μα σα να σε ήξερα ανέκαθεν. Λείπεις από την ζωή μου, Ακόμα μια φορά, που το "για πάντα" με πρόδωσε. Ακόμα μια φορά, που κομματιάζεται η σιγουριά. Την απώλεια μετρώ, στα πόσα δάκρυα συνηθίζεται. Μα...

Ταξίδι πέντε ημερών

Ταξίδι πέντε ημερών

Όλα τα χρώματα της γης όλα τα φώτα της αυγής σε ένα χαμόγελο σου! Άστρο νεκρό του πρωινού μεθάει το χρώμα του ουρανού ξυπνώντας στο όνειρο σου... Να αγγίξω θέλω μια χορδή να ταξιδέψουμε μαζί σε κάθε κύτταρο σου! Και ας μείνω πάλι μια ψυχή χωρίς ταυτότητα και γη μακριά...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Ταξίδι πέντε ημερών

Ταξίδι πέντε ημερών

Όλα τα χρώματα της γης όλα τα φώτα της αυγής σε ένα χαμόγελο σου! Άστρο νεκρό του πρωινού μεθάει το χρώμα του ουρανού ξυπνώντας στο όνειρο σου... Να αγγίξω θέλω μια χορδή να ταξιδέψουμε μαζί σε κάθε κύτταρο σου! Και ας μείνω πάλι μια ψυχή χωρίς ταυτότητα και γη μακριά...

Ένας άνθρωπος αληθινός

Ένας άνθρωπος αληθινός

Για εσένα μιλάω Για εσένα, που είσαι αληθινός σε έναν κόσμο αναληθή Για εσένα, που ανθίζουν οι κατιφές και οι γαρδένιες για να σε γνωρίσουν Για εσένα, που η ψυχή σου φωτίζει αβύσσους και γεμίζει δυσαναπλήρωτα κενά Για εσένα, που λες αλήθεια σε όλους εκτός απ’τον εαυτό...

Τα Βήματα

Τα Βήματα

Έτσι πορεύτηκα έως τα σήμερα, χορεύοντας. Στριφογύριζα ανάλαφρος, χαμένος στη μουσική. Ένα έργο τέχνης κάθε βήμα μου και κάθε περιστροφή. Τον πόνο στα χέρια και τα πόδια μου δεν τον λογάριασα.   Έτσι πορεύτηκα έως τα σήμερα, χορεύοντας. Το σώμα μου σαν ποτάμι...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου