Ανδρέας Καρακόκκινος

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ

Στη γραμμή τέσσερα

μετρά τα βαγόνια του συρμού,

αναζητά τον εαυτό της

να κάθεται σ’ ένα παράθυρο

και ταξιδεύει στο όνειρο

της μαγεμένης μελωδίας.

Ύστερα ξανά στο πόστο της

χαμογελά στους ταξιδιώτες

σαν δίνει τα ρέστα απ’ τα τσιγάρα

κι αφήνει το βλέμμα της θλιμμένο

να σβήσει πάνω στις γραμμές

με μια κλεμμένη σοκολάτα στο χέρι.

Το κορίτσι του σταθμού

κρυμμένο πίσω από κουτιά

ανοίγει το βιβλίο που κρατά

στο κεφάλαιο της αλήθειας

κι αγγίζει απαλά το λυκαυγές

των κρυμμένων του σελίδων.

Το τέλειωμα της μέρας

την βρίσκει στο άδει παγκάκι

να ζωγραφίζει ένα δικό της τραίνο

σαν το παιδικό δωμάτιο

που άπλωνε τα θέλω της

φωτογραφίες πάνω στους τοίχους.

Κι όταν τις νύχτες

πάλευε με τη σιωπή

δραπέτευε με τον Πήγασο

στον πιο μακρινό αστερισμό

να κρύψει εκεί τα χρόνια της

κι όλους τους στίχους της αγάπης.

Ο Ανδρέας Καρακόκκινος γεννήθηκε στη Μόρφου της Κύπρου που σήμερα είναι στην κατεχόμενη από τους Τούρκους περιοχή. Από το 1974 ζει στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και εργάστηκε στον Τραπεζικό τομέα. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές: «Πνοή της άνοιξης» (2007), «Λεμονανθοί στο πέλαγο» (2013) και «Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό» (2017).

Ακολουθήστε μας

Αόρατο το φάσμα της σιωπής

Αόρατο το φάσμα της σιωπής

Ας πάρουμε τον Σπαρτιάτη Λεωνίδα: παρήγγειλλε στην Βασίλισσά του να μην κλάψει · διότι «Ω ξειν αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι...». Έτσι κι έμεινε στην αιωνιότητα, που με όσες δυνάμεις του απέμεναν έριξε το βέλος στον Ξέρξη....

Η Ροή

Η Ροή

Θολός ο ουρανός, το σκέπαστρο ασταθές. Μας παρασέρνει μια ροή αδιάκοπη.  Αναποφάσιστος ο κόσμος, μπερδεμένος, στα σύννεφα και στα πρέπει.   Χρώματα πάνε και μπερδεύονται στη ροή. Ένα συνεχές σουλατσαρισμα σε ψεύτικες ανάγκες  Να έχεις αντί να είσαι.    Μα πώς...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Η Ροή

Η Ροή

Θολός ο ουρανός, το σκέπαστρο ασταθές. Μας παρασέρνει μια ροή αδιάκοπη.  Αναποφάσιστος ο κόσμος, μπερδεμένος, στα σύννεφα και στα πρέπει.   Χρώματα πάνε και μπερδεύονται στη ροή. Ένα συνεχές σουλατσαρισμα σε ψεύτικες ανάγκες  Να έχεις αντί να είσαι.    Μα πώς...

Η φθορά της φωνής

Η φθορά της φωνής

Μίλαγα κάποτε με κραυγές που άναβαν σπίρτα στους τοίχους, τώρα η φωνή μου είναι σκιά — ένα σούρσιμο σε παλιό πάτωμα. Ήταν θηρίο κάποτε, κοφτερή σαν μεταλλικό σύρμα, μα τη φίμωσαν με λόγια, με βελόνες, με καθρέφτες. Η φθορά δεν ήρθε με κραυγές αλλά με ψίθυρους, με τις...

Σκοπώ

Σκοπώ

Πορεία ατελείωτη, ζωή και παιχνίδι,Ατέλειωτο πάλι, μικρό μυστικό,Τέλεια, δεν είμαι μικρή, παραμένω,Το τέλος προσμένω από κάθε σκοπό. Προσμένω τη νίκη σε κάθε σταθμό,Ζωή και παιχνίδι, ακόμη σκοπώ,Ζεστό τραγουδάκι, γεμάτη καρδιά,Τελειώνει ο πόνος, μα άδεια αγκαλιά....

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου