Αντίο και να περάσεις όμορφα!

Στο τέλος μιας σχέσης

Από όποιον/α ευθύνεται,

Όταν όλα θα έχουν ειπωθεί, όταν αδειάσουμε από λόγια, τότε σου είχα πει πως θα σου γράψω. Τηρώντας την υπόσχεση μου τώρα θα βρίσκεται αυτό το γράμμα στα χέρια σου.
Δε ζητούσα να με καταλάβεις, γι’ αυτό έφυγα. Γι’ αυτό το έζησες κι αυτό από μένα. Ίσως, μετά από πολλή σκέψη, συνειδητοποίησα πως δεν έφταιγες εσύ σε τίποτα, εγώ ήμουν ο δύσκολος χαρακτήρας της ιστορίας μας.
Ακόμα είδα τα λάθη μου ένα-ένα να φανερώνονται. Δεν ήθελα να πω μια συγγνώμη και μετά πως καθάρισα, πως θα ’μαι ό,τι καλύτερο μπορώ, γιατί δε θα μπορούσα ποτέ να αλλάξω. Έτσι είμαι και δυστυχώς για σένα, αυτό δεν αλλάζει. Όσο κι αν προσπαθώ, πάντα θα απέχω πολύ απ’ αυτό που ονειρεύτηκες.
Ξέρω, είναι εκνευριστικό, το να είμαι τόσο αφοπλιστικά ειλικρινής, ας πούμε πως κι αυτό είναι μέρος της ιδιοσυγκρασίας μου.
Και τι νόημα έχουν τώρα όλα αυτά, αφού δε γίνεται τίποτα; Βγάζω από πάνω μου το βάρος της πληγής που ξέρω πως σου άνοιξα και, επιπλέον, θέλω να σου δείξω ότι πρέπει να πάψεις να με σκέφτεσαι, να κάνεις όσο πιο ανώδυνο τον χωρισμό.
Να μη φυλάξεις τίποτα από μένα, γιατί δε θα γυρίσω ξανά. Μην το δεις σαν άδικο, αλλά σαν μια δίκαιη απόφαση, που θα σε ανακουφίσει από κάτι τρελό που θα μετέτρεπε τη ζωή σου σε εφιάλτη. Σε απαλλάσσω.
Να περάσεις όμορφα από δω και πέρα, να βρεις εκείνον τον άνθρωπο, που θα σε ταξιδεύει και θα είναι συνεπιβάτης, όχι να τσακώνεστε για το ποιος θα είναι οδηγός. Να είστε ένα. Εμείς δεν το καταφέραμε.
Τέλος, μια λέξη χρειάζεται μόνο να πω: Αντίο.

Σ’ αυτόν/ην που πρέπει να ξεχάσει.

_

γράφει η Πόπη Κλειδαρά

Ακολουθήστε μας

Επείγοντα περιστατικά

Επείγοντα περιστατικά

ΕΙΔΑ ΤΟΝ ΓΕΙΤΟΝΑ ΜΟΥ, τον Χάρη, να μπαίνει φουριόζος στο νοσοκομείο. Άρχισε να ρωτά κάτι, στα πεταχτά, όποιον έβρισκε μπρος του, χωρίς να σταματήσει. Συνέχιζε, τρέχοντας στους διαδρόμους, να κοιτά γύρω του με μάτια πανικόβλητα. Έψαχνε τα επείγοντα περιστατικά....

Εμείς

Εμείς

Μου λείπεις· Η θύμησή σου αβάσταχτο κενό μου καίει τα σωθικά. Κι Εγώ τόσο μικρή μπροστά στον Έρωτά μας στον Έρωτα τον θαρραλέο τον τολμηρό τον φευγαλέο. Κι Εσύ τόσο μικρός μπροστά στο «Εγώ» σου στο «Εγώ» το ανίκητο το πελώριο το αήττητο. Το «Σ ’αγαπώ» από τα χείλη...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Εμείς

Εμείς

Μου λείπεις· Η θύμησή σου αβάσταχτο κενό μου καίει τα σωθικά. Κι Εγώ τόσο μικρή μπροστά στον Έρωτά μας στον Έρωτα τον θαρραλέο τον τολμηρό τον φευγαλέο. Κι Εσύ τόσο μικρός μπροστά στο «Εγώ» σου στο «Εγώ» το ανίκητο το πελώριο το αήττητο. Το «Σ ’αγαπώ» από τα χείλη...

Ελάσσονα Κλίμακα

Ελάσσονα Κλίμακα

Το σκοτάδι, νομίζω, σου μοιάζει,με φιλά και χορεύω στα βάθη του.Όταν λείπω διαλύει τη σάρκα του,γιατί, λέει, δεν μπορεί να μ ’αλλάξει. Είναι κάτω πεσμένο και κλαίει.Το τυλίγουν σκουριά κι αποτσίγαρα.Μουρμουρίζει λέξεις από σίδερα,και σ ’αλμυρό πάτωμα επιπλέει. Να...

Της μάνας ο αποχαιρετισμός

Της μάνας ο αποχαιρετισμός

Ένα πουλί να προσπαθείνα προσπαθεί μα δεν μπορείαπ’ τής αγκάλες της να βγειτης μάνας της μοναδικής Έχει σχοινιά από σ’ αγαπώαυτή με πείσμα ως το θεόμε ένα αντίο θλιβερόκλάμματα βάνουν και οι δυο Μάνα αν αλήθεια μ’ αγαπάςμην φύγεις τώρα είναι βοριάςΜάνα δεν ξέρω να...

4 σχόλια

4 Σχόλια

  1. Πλοκαμάκη Χρυσούλα

    Εκ βαθέων εξομολόγηση σε ένα γράμμα που θέλει κότσια να αποδεχθείς ότι το γραψες…το στειλες και κάποιος/α το διάβασε χωρίς να πονέσει γιατί άφησε τα λάθη να υπερισχύσουν της συγνώμης….
    Μπράβο!

    Απάντηση
  2. Πόπη Κλειδαρά

    Σ’ ευχαριστώ πολύ κυρία Χρυσούλα. Πάντα είσαι με μια καλή κουβέντα που καλύπτει όλο το κείμενο. Να είσαι καλά!

    Απάντηση
  3. Σοφία Ντούπη

    Πολύ δυνατό το γράμμα σου Πόπη μου…Θέλει δύναμη να επωμιστείς όλη την ευθήνη μιας σχέσεις και μαγκιά να παραδεχτείς τα λάθη σου!!!!! Μου άρεσε πολύ και το γράμμα αλλά και ο αποστολέας του!!!!! Μπράβο σου!!!!!!

    Απάντηση
  4. Πόπη Κλειδαρά

    Σοφία μου σ’ ευχαριστώ πολύ! Χαίρομαι που σου άρεσε! Να είσαι καλά! Τα λέμε

    Απάντηση

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *