Στο τέλος μιας σχέσης

Από όποιον/α ευθύνεται,

Όταν όλα θα έχουν ειπωθεί, όταν αδειάσουμε από λόγια, τότε σου είχα πει πως θα σου γράψω. Τηρώντας την υπόσχεση μου τώρα θα βρίσκεται αυτό το γράμμα στα χέρια σου.
Δε ζητούσα να με καταλάβεις, γι’ αυτό έφυγα. Γι’ αυτό το έζησες κι αυτό από μένα. Ίσως, μετά από πολλή σκέψη, συνειδητοποίησα πως δεν έφταιγες εσύ σε τίποτα, εγώ ήμουν ο δύσκολος χαρακτήρας της ιστορίας μας.
Ακόμα είδα τα λάθη μου ένα-ένα να φανερώνονται. Δεν ήθελα να πω μια συγγνώμη και μετά πως καθάρισα, πως θα ’μαι ό,τι καλύτερο μπορώ, γιατί δε θα μπορούσα ποτέ να αλλάξω. Έτσι είμαι και δυστυχώς για σένα, αυτό δεν αλλάζει. Όσο κι αν προσπαθώ, πάντα θα απέχω πολύ απ’ αυτό που ονειρεύτηκες.
Ξέρω, είναι εκνευριστικό, το να είμαι τόσο αφοπλιστικά ειλικρινής, ας πούμε πως κι αυτό είναι μέρος της ιδιοσυγκρασίας μου.
Και τι νόημα έχουν τώρα όλα αυτά, αφού δε γίνεται τίποτα; Βγάζω από πάνω μου το βάρος της πληγής που ξέρω πως σου άνοιξα και, επιπλέον, θέλω να σου δείξω ότι πρέπει να πάψεις να με σκέφτεσαι, να κάνεις όσο πιο ανώδυνο τον χωρισμό.
Να μη φυλάξεις τίποτα από μένα, γιατί δε θα γυρίσω ξανά. Μην το δεις σαν άδικο, αλλά σαν μια δίκαιη απόφαση, που θα σε ανακουφίσει από κάτι τρελό που θα μετέτρεπε τη ζωή σου σε εφιάλτη. Σε απαλλάσσω.
Να περάσεις όμορφα από δω και πέρα, να βρεις εκείνον τον άνθρωπο, που θα σε ταξιδεύει και θα είναι συνεπιβάτης, όχι να τσακώνεστε για το ποιος θα είναι οδηγός. Να είστε ένα. Εμείς δεν το καταφέραμε.
Τέλος, μια λέξη χρειάζεται μόνο να πω: Αντίο.

Σ’ αυτόν/ην που πρέπει να ξεχάσει.