Νύχτωσε.
Συλλέγω αισθήματα
Πλατύς ο κόσμος και μέσα του εγώ
Βαθαίνω τα νυσταγμένα σ’ αγαπώ
πυρώνοντας τα όνειρα
Ανάσταση κι η καρδιά κελαηδάει
Γοργά διαβαίνει η ζωή και τα νάματά της
Συναντιόμαστε στην απλότητα
Στην ενότητα
Στην καθαρότητα
Στου κάθε χρόνου τις νεροποντές και τις ελπίδες.
Μακροθυμεί η ωραιότητα
στη δροσοσταλίδα μιας ροδιάς
Ξεδιπλώνεται η σκέψη στο άπειρο
Λιώνουν οι πάγοι της ψυχής
Ερέβη των αβάσταχτων πόθων.
είμαι ’δώ και είμαι ’κεί.
Είμαι μόνη και παντού
στο κατανυκτικό κάλεσμα του Αιγαίου.
Κοιτάζω τον ζωοδότη ήλιο κατάματα
Και τρέχω να δώσω ένα γράμμα.
_
γράφει η Ιφιγένεια Παραστατίδου
Μαριάνθη Παπάδη
Πόση ομορφιά και πλούτος συναισθημάτων κρύβονται στους στίχους σας!!!!! Εικόνες μαγνητίζουν την ψυχή, προσδίδουν αγγαλίαση και ελπίδα!!!!! Καλημέρα σας και Χρόνια Πολλά!!!!
Πολύ όμορφες σκέψεις!!
Πόσο ωραία το έκφρασες!!
Καλό σου Πάσχα Ιφιγένεια!!
Υπέροχο ποίημα!Σε οδηγεί σε αισιόδοξες φωτεινές σκέψεις,έχει εικονογραφία συγκινητικών συναισθημάτων αναζήτησης και ελπίδας!Χρόνια Πολλά Ιφιγένεια Παραστατιδου!
Ο ανθρώπινος νους, σαν ένα καλλιτεχνικό εργαστήρι μετατρέπει τις λέξεις σε εικόνες.
Και το αντίστροφο.
Αυτό σου το ποίημα αγαπητή κυρία Παραστατίδου, πήρε στο δικό μου νου, τη μορφή χελιδονιού.
Που κάτω από τον ανοιξιάτικο καταγάλανο ουρανό, κάνει περίτεχνα, αέναα σκαμπανεβάσματα στον αέρα, προσγειώνεται, παίρνει σβολάκι λάσπης το τοποθετεί στην αρχιτεκτονικά χτισμένη φωλιά του και σπαθίζοντας τον αέρα υψώνεται ξανά, τοξεύοντας τον ήλιο.
… πιθανόν για να μεταφέρει πιο γοργά το δικό σου γράμμα!
Με τους καλοπλεγμένους στίχους σου με πήρες από το χέρι συνταξιδιώτη στο:
“”είμαι ’δώ και είμαι ’κεί.
Είμαι μόνη και παντού
στο κατανυκτικό κάλεσμα του Αιγαίου””
Χαίρομαι που το διάβασα και το ξαναδιάβασα.
Συνέχισε να δίνεις αυτόν τον πλούτο νοημάτων και αισθημάτων.
Σε συγχαίρω από καρδιάς.
Υπέροχο…..!!!!