Αν ήσουν θάλασσα… Η τρικυμία που δέρνει την καρδιά μου θα γινόσουν!
Αν ήσουν ποταμός… Χείμαρρος ορμητικός, που κατακλύζει κάθε σκέψη μου!
Αγάπη μου, αν ήσουνα ωκεανός… Στα βάθη της ψυχής σου εγώ, απελπισμένος ναυαγός!
Αν πάλι ήσουν φωτιά… Ψυχή και σώμα θα ‘ριχνα στις φλόγες σου, δίχως να το σκεφτώ σταλιά!
Αν τέλος ήσουν άνεμος που πνέει στον ουρανό… Σαν φύλο θα με σήκωνες ψηλά!
Να με λυτρώσεις, απ’ όλα τα δεινά!
Μα, είσαι όλα αυτά μαζί! Κι αν μια στιγμή δειλιάσω, η σ’ αρνηθώ…
Αλίμονο… κομμάτια θα γίνω! Θα σκορπίσω! Σε θάλασσα γη και ουρανό!
Μα είσαι όλα αυτά μαζί! Κι εγώ ο τρελός… Επάνω σου ισορροπώ!
_
γράφει ο Κώστας Μεταλίδης
Ναι μα τι ωραία τρέλα ε;
ΠΟΛΎ όμορφο το ποίημα σου …
επάνω σου ισορροπώ…
όμορφα λόγια αγάπης…
Ευχαριστώ για το ΠΟΛΥ όμορφο σχόλιο! Η αλήθεια είναι πως δεν είχα εκφραστεί ποτέ ξανά με ποίηση. Μέχρι που ο έρωτας επιτέθηκε σε κάθε κύτταρο μου! Μέχρι που παραδώθηκα στην πιο γλυκιά πολιορκία!
Ισορροπώ… Με την τελευταία λέξη δηλώνω πως τα καταφέρνω, Ισορροπώ ναι… Κι ας με αποκάλεσαν τρελό, γιατί βουλιάζω κι αναδύομαι! Καίγομαι κι απ’ τις στάχτες μου ξαναγεννιέμαι! Αφήνομαι στον άνεμο ώσπου εξανεμίζομαι! Με αποκάλεσαν τρελό και με ρώτησαν, γιατί αγαπάς και εγγυήσεις δε ζητάς; Και απάντησα: Αν… Για την αγάπη εγγυήσεις ζητάς, τότε δεν θες αγάπη! Αν… Για τη ζωή εγγυήσεις ζητάς. τότε δεν θες ζωή! Μάχη μου… Ένα μεγάλο ευχάριστώ ήθελα μόνο να σου πω μα, όταν μιλάω για Αγάπη… Πάντα αυτή η ποίηση! Ίσως γιατί η αγάπη στο μυαλό δεν κατοικεί, μα βαθειά μέσα στην ψυχή!
Τρελά όμορφο!Να είστε καλά!!
Πολυ ομορφη η παρουσιαση της ισορροπιας (?) που πηγαζει μεσα απο το πιο ανατρεπτικο συναισθημα…,ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ…
ΜΠΡΑΒΟ…….
Σας ευχαριστώ όλους για το υπέροχο συναίσθημα που μου χαρίζετε αφιερώνοντας χρόνο στις σκέψεις μου!