Φωνάζω και βροντοχτυπώ
Το χέρι στο τραπέζι
Ό,τι αξία έχω εγώ
Κι ας έχω υποφέρει
Πασχίζω χρόνια τώρα πια
Και εγώ καλά καλά δεν ξέρω
Πως να αποδείξω πως εγώ
Σ’ αυτή τη ζωή προσφέρω
Μπορεί να μην είναι πολλά
Και μέγιστα τα οφέλη
Μα ξέρω εκ βάθους της καρδιάς
Και μένα δε με μέλλει.
Εβρεθήκανε πολλοί
Λόγια βαριά να πούνε
Μα ας κριθούνε απ΄το Θεό
Λόγο εκεί να πούνε
Πως εύκολα χωρίς ντροπή
Τρέπουν κατηγορίες
Άδικες και άσκοπες
Μονάχα να ‘ναι οι αιτίες
Να δρομολογηθούνε πια
Γεγονότα από απάτη
Μα στην καρδιά του καθενός
Να μη σταλάζει δάκρυ
Αν τα εμάζευα εγώ
Κάποια στιγμή τα δάκρυά μου
Χείμαρρος θα ξεπήδαγε
Απ τα εσώψυχά μου
Που αμαυρωθήκανε κι αυτά
Κι εφόρεσαν πλερέζες
Μα έντιμα μου φέρθηκαν
Δεν ήταν φερετζέδες
Να κρύβουν πρόσωπο καλά
Και από κάτω να υπάρχει
Ένα καλό φτιασίδωμα
Χαρακτήρος να χει
Έμαθα και ζωντάνεψα
Για πάντα στην καρδιά μου
Να ‘χω αλήθεια πεντακάθαρη
Στο νου την ξενοιασιά μου
_
γράφει η Άννα Ζανιδάκη
0 Σχόλια