Απενοχοποίηση ή Το τελευταίο τανγκό στο Παρίσι;

Δημοσίευση: 15.12.2018

Ετικέτες

Κατηγορία

Σ’ ένα δωμάτιο γυμνοί με μουσική τη σιωπή

τα όνειρα ξεθάψαμε τη μοναξιά τρομάξαμε

στον έρωτα βουλιάξαμε…

Μας κυνήγησαν οι εφτά πληγές και

μας φρουρήσαν οι ενοχές για μια ευτυχία

που με τόσο πόνο γύρω μας τολμήσαμε.

Δεν είμαστε αμαρτωλοί ούτε επικίνδυνοι τρελοί

ψυχές μονάχα που κοινωνήσαμε

το μυστήριο της ύπαρξης διαλύσαμε

εγωισμό κι ανάγκη ομολογήσαμε.

Δεν είμαστε πεσιμιστές μα πληγωμένοι ανθρωπιστές

την ανθρωπιά ασφαλίσαμε όταν τους φόβους μας πουλήσαμε

σ’ ανίερα δεσμά την φυλακίσαμε απ’ το μηδέν την συγκρατήσαμε.

Δεν γίναμε ανθρωπιστές μόνο ψυχροί εγωιστές

που την ζωή φρουρήσαμε και το μηδέν ξορκίσαμε.

Είμαστε σκέψεις δεύτερες μιας ήρεμης ψυχής

ψίχουλα μιας αρχαίας διδαχής που το εγώ μας δυναμώνει

απ’ τα δεσμά της λογικής μας απελευθερώνει.

 

_

γράφει η Βασιλική Κουτσανδριά

Ακολουθήστε μας

Αυτό-θανάτωση ίσον Μοναξιά

Αυτό-θανάτωση ίσον Μοναξιά

Όλα άρχισαν από την μνήμη, εκεί όπου εσύ κατοικείς, και δεν κοιτάω πιά τις φωτογραφίες σου, τις έχω θάψει πρώτα μέσα μου, το μόνο αποδεικτικό στοιχείο πως κάποτε υπήρξες. Σκυφτός μου γράφω αυτό το γράμμα, σκυφτός θα πει, ελάχιστος χώρος να καταλαμβάνει το σώμα, αυτό...

Morituri me salutan

Morituri me salutan

Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Morituri me salutan

Morituri me salutan

Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...

Οι μέρες της νιότης μας

Οι μέρες της νιότης μας

Αποκαΐδια στην ποδιά του Χρόνου  οι μέρες της νιότης μας  σκόρπισαν στο πρώτο τίναγμα.  Διαβατάρικα πουλιά που έχασαν την άνοιξη  απ’ του χειμώνα τις κορφές αγναντεύουν  ηλιόλουστα σκιρτήματα αλλοτινών ερώτων.  Παραδομένες στις ρυτίδες του καιρού  άλλες στεριές και...

Οι μέρες της νιότης μας

Άνθρωπος

Κι άλλοι πέρασαν τα τείχη, Άλλοι με δάφνες, Άλλοι με βάγια και άλλοι γκρεμίζοντας τα. Και εμείς παραμέναμε δίπλα τους εκεί  και τους δοξάζαμε. Τι και αν οι ύμνοι δεν γραφόταν για αυτούς. Τι και αν υμνούνταν φωναχτά για εμάς. Για εκείνους που ακολουθούμε πιστά,  Για...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου