Και είναι σαν τη βροχή η διχόνοια μας και εξαπλώνεται σαν σύννεφο.
Περαστικοί και άγνωστοι μεταξύ μας ανταλλάζουμε βλέμματα.
Χωρίς λέξεις γιατί ξεχάσαμε τα νοήματα.
Και είναι σαν τη βροχή και δεν την λησμονούμε.
Μας κατασπαράξανε τα όνειρα. Μας μέθυσαν εσκεμμένα και στο τέλος φύγανε.
Βγάζουμε συμπεράσματα νωρίς και χάνουμε αλήθειες.
Και έγινε η αλήθεια μας βροχή και δροσιστήκαμε με γλυκό πόνο.
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
“Μας κατασπαράξανε τα όνειρα. Μας μέθυσαν εσκεμμένα και στο τέλος φύγανε.
Εξαιρετικό Μάριε, το κλείσιμο δε πολύ εμπνευσμένο και “θλιβερά” αισιόδοξο.
Κύριε Παπαχαραλάμπους ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιο σας.
“Βγάζουμε συμπεράσματα νωρίς και χάνουμε αλήθειες.”
Αλήθεια – τι παγίδα κι αυτή… Πολύ στοχευμένο φίλε μου Μάριε!
“Βγάζουμε συμπεράσματα νωρίς και χάνουμε αλήθειες” ……. Γιατί δεν θέλουμε στην πραγματικότητα να ακούσουμε τις αλήθειες. Συγχαρητήρια!!!!!