Βρέθηκα κατάχαμα, έρημη, μόνη και κατειλημμένη από πλήρη απόγνωση.

Τι να έφταιγε, τι με ενοχλούσε, τίποτα δεν μπορούσα να εξηγήσω και να επεξηγήσω.
Τα πάντα λες και γύριζαν γύρω μου.
Ανακατεμένες σκέψεις, αποφάσεις, όλες συγκλίνουσες και αποκλίνουσες από τον εαυτό μου, λες και ήταν πλέον ένας ξένος προς εμένα.

Πάντα μιλούσαμε, σε αφουγκραζόμουν, τις έννοιες σου, τις ανησυχίες σου, τώρα τι να ’γινε τι να συμβαίνει;

Απόγνωση, πλήρη κενά παντού.
Καρδιά, μυαλό, ψυχή, τα πάντα ρέουν και καταρρέουν γύρω μου, απέναντί μου.
Όλα υπό τη σκιά του άγχους, της προσμονής, της καρτερίας, μα ποτέ της θετικής σκέψης, της επίγνωσης και της προσδοκίας για κάτι όμορφο, θετικό μα κυρίως βάσιμο και βασικό για την εσωτερική μου νηνεμία, απαλλαγμένη απο τις τρικυμίες και τις φουρτούνες της ζωής, της παλιοζωής, που συμφέροντα και ανεύθυνα τυχάρπαστα ανθρωπάκια διώκουν και επιδιώκουν την καθοριστική μας απουσία.

Φτιαγμένοι από πηλό, δοτικά υπεύθυνοι και ποτέ αμέριμνοι και ξένοιαστοι, παλεύουμε για να επιβιώσουμε ανάμεσα σε άγρια θηρία, σε μια αρένα που κληθήκαμε να την υπηρετήσουμε και να την εξυπηρετήσουμε, αγνοώντας τις θελήσεις και τα κίνητρα των άγριων θηρίων, μα κυρίως αδιαφορώντας για τις κινήσεις και τους ελιγμούς των θηριοδαμαστών, που επιτυγχάνουν την αρμονία, την προσαρμογή και την ήμερη παραμονή τους όσον αφορά το δέος και την προσοχή των αναλόγων ή μη στοιχείων και προσφορών, με τίμημα άλλοτε το είναι μας και άλλοτε το θεαθήναι μας.

Απόγνωση διαφορετική μα συνάμα αδιάφορη προς τι τελείται και συντελείται.

Εγκλήματα προς αποφυγή και πάντα ποτέ προς μίμηση, αναγκαιότητας παραμονής και προσμονής έκθεσης ενός κακού εαυτού σε αντίθεση και εναντίωση του καλού μας, που τρέχει και προστρέχει για πάσα βοήθεια και διευκόλυνση προς εμάς.

Κι όμως όλα αυτά έρχονται και παρέρχονται, εφόσον εμείς στέκουμε αδύναμοι και αδύνατοι προς πραγματοποίηση και επίτευξη των στόχων μας και των ονείρων μας.

Επίμονα και ειλικρινή,τα θέλγητα και οι ορίζοντες που θα ανοιχτούν ή έχουν ανοιχτεί ή πρόκειται να ανοιχτούν υπό το φως και τη στόχευση των δικών μας σκοπών, με ολόλαμπρη και ξάστερη καθοδήγηση των αγγέλων φυλάκων μας, πού αλλού, στον έναστρο και διαφανή ουρανό μας.

Παραμονή και προσμονή των σκέψεων των πορειών που θα χαράξουμε μέσα από την προσπάθεια και την προστασία αυτών που πάντα θα είναι για μας το Α και το Ω της ζωής μας.

–

γράφει η Άννα Ζανιδάκη