Έλα να τραγουδήσουμε
η ώρα κυλάει
η καταιγίδα πλησιάζει
κανείς δεν μας περιμένει.
Έλα να φτιάξουμε έναν ύμνο στη βροχή
δες τη λύπη μας
τσουλάει στα απόνερα των πεζοδρομίων
και μας γνέφει με παιδικούς χαιρετισμούς.
Κανείς δεν μας περιμένει
γι αυτό ας τραγουδήσουμε.
Θα μας ακούσουν σίγουρα οι λησμονημένοι
και τα ματαιωμένα όνειρα.
Θα μας ακούσουν οι απόκληροι,
που ψάχνουν μια απόμερη γωνιά του δρόμου
για να πλαγιάσουν τη θλίψη τους.
Ύστερα θα μετρήσουν με ευλάβεια
τις στάλες της βροχής
είναι η μόνη που τους θυμάται.
Ας τραγουδήσουμε για τη νύχτα,
που μας πλησιάζει αφιλόξενη
και λειψή από αστέρια.
Για τη μέρα που βουλιάζει
μέσα σε αναρίθμητες ματαιώσεις
για τις φλογισμένες καρδιές των παιδιών,
που αγαπούνε τη ζωή και της χαρίζουν πάντα μια άνοιξη.
Ας τραγουδήσουμε έτσι απλά για τη βροχή,
που αφήνει επάνω μας γλυκά το χάδι της
σαν όλες τις μουσικές του κόσμου.
Ας τραγουδήσουμε έτσι απλά για τη γη,
που θα ανθίσει την κάθε νότα μας σε αγάπη
παρήγορη πια πως εμείς θα την περιμένουμε.
_
γράφει η Άννα Ρουμελιώτη
Εμείς ΆΝΝΑ ας τραγουδήσουμε. Το θέμα όμως είναι αν τα καιρικά φαινόμενα, η Φύση γενικώς, μέσα στην τελειότητά της ακούσει τις συνήθεις παραφωνίες μας, τα πάρει στο κρανίο και μετά τρέχα Θεέ να την τιθασεύσεις,να την καλμάρεις . ΠΟΥ ΣΗΜΑΊΝΕΙ, προσοχή στο πώς τραγουδάμε!!!!!
Ας τραγουδήσουμε με αγάπη τότε..ας την αγγίξουμε με αγάπη τη φύση και όχι με καταστροφή..ακόμα και παράφωνοι να είμαστε η αγάπη μας θα ακουστεί… νομίζω…Να είσαι καλά Λένα μου την καλημέρα μου 🙂
“Ας τραγουδήσουμε έτσι απλά για τη βροχή,
που αφήνει επάνω μας γλυκά το χάδι της
σαν όλες τις μουσικές του κόσμου.”
Αν συντονιστούμε στη μουσική της φύσης , είναι σίγουρο πως θα βελτιώσουμε όλες τις παραφωνίες μας. Μου αρέσει πολύ τούτο το ποίημα, με ταξιδεύει στη μουσική της φύσης στις νότες της βροχής. Σου πάει η φύση η Άννα, να την υμνείς πάντα.
Αν συντονιστούμε με τη μουσική της φύσης είναι σίγουρο πως θα βελτιώσουμε και τις δικές μας παραφωνίες. Σου πάει η φύση Άννα, να την υμνείς πάντα! Δεν ξέρω αν ήρθε το προηγούμενο μνμ, το έστειλα ανώνυμα, γι’ αυτό το ξαναστέλνω
Έτσι είναι Χριστίνα μου αν συντονιστούμε με τη μουσική της φύσης αν θυμηθούμε ποια είναι η δική μας πραγματική φύση τότε και η όποια παραφωνία μας νομίζω θα κατανοηθεί.Να είσαι καλά για τα όμορφά σου λόγια σε ευχαριστώ!!!
Θα συμφωνήσω με τη Χριστίνα, πως σου πάει η φύση Άννα μου και σου πάει πολύ!!! Πανέμορφο το ποίημά σου και πάλι κι αυτό το κάλεσμα του να τραγουδήσουμε όλοι μαζί…εγώ το βρίσκω μαγικό! Από τη στιγμή που τα δοκιμάσαμε όλα! (Εμείς οι μικροί…εμείς οι απλοί…) Γιατί όχι ας γίνουμε ένα… και με μια φωνή ας τραγουδήσουμε… ίσως εκεί να βρίσκετε και η δύναμη μας!!! Την καλήμέρα μου σε όλη την όμορφη παρέα!!!
Μου πάει γιατί την πάω κι εγώ Σοφία μου 🙂 μεγάλη αγάπη της έχω αυτό είναι αλήθεια. Σε ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα σχόλια.Ευχομαι μια όμορφη μέρα να έχεις!!!
Γεμάτο τρυφερότητα το ποίημά σου! Όντως πρέπει να την αγαπάς πολύ τη φύση Άννα. Σε εμπνέει κι αυτό φαίνεται!
Έτσι είναι Έλενα …η Φύση μου βγάζει την καλή μου φύση 😉 Nα είσαι καλά!!!Καλό βράδυ!!
Άννα μου με συγκίνησες!!!
Πολύ πολύ ωραίο!!!
🙂
Ελένη μου να είσαι καλά σε ευχαριστώ πάρα πολύ 🙂 Καλό ξημέρωμα!!
ένα τραγούδι να μας γλυκάνει Άννα… Καλημέρα
Χαίρομαι όταν συμβαίνει αυτό Μάχη μου 🙂 σε ευχαριστώ πολύ πολύ!!!Καλημέρα!!