Αυτοβιογραφία

Δημοσίευση: 24.12.2015

Ετικέτες

Κατηγορία

 

ΑΚΟΥ ΜΕ

Με λένε Ωτομοτρίς*. Το άρθρο μπροστά από το όνομά μου, μπερδεμένο. Κάποιοι με είχαν θηλυκό που περνούσε γύρω στις τρεις και αυτό μου άρεσε πολύ. Κάποιοι σαν ουδέτερο με ήξεραν και κάποιοι άλλοι δε με γνώρισαν ποτέ.

Ένα ταξίδι ήταν η ζωή μου, που δε διάλεξα εγώ την πορεία του. Παρ’ όλα αυτά, πάντα συνεπής έτρεχα να φτάσω σε προκαθορισμένους σταθμούς, αφήνοντας το χρόνο να με βιάζει. Καμάρωνα που ήμουν διαφορετική από τα άλλα τρένα. Που ήμουν η μόνη εγώ, που μπορούσα να ταξιδεύω και με αντίθετη πορεία. Έτσι άφηνα το χρόνο να κυλά χωρίς να σκέφτομαι. Όταν όμως πέρασε η μπογιά μου, μου έκοψαν εισιτήριο χωρίς επιστροφή και κατέβηκα στην τελευταία στάση μονάχη. Από τότε στέκω εδώ, έξω από τη βουή της πόλης, μέσα σε μια αποθήκη γεμάτη με παλιοσίδερα, δίχως ούτε ένα παράθυρο να αφήνει λίγο φως να μπει. Σαπίζω στη σιωπή και στο σκοτάδι. Κανείς δε με θυμάται. Στάζει παράπονο το παγωμένο δάκρυ, στο θολωμένο τζάμι μου. Πού είσαι ζωή μου που δε σε άγγιξα; Πού είσαι ζωή μου που δε σε φίλησα;

Κάποτε ζητούσα, πόσο πολύ το ζητούσα, να ξαποστάσει το κορμί μου, να μάθω να μιλώ και όχι μόνο να σφυρίζω, να βγάζω την αγάπη μου και όχι μόνο τον ατμό μου. Πέρασε πολύς καιρός από τότε και θέλει τώρα πολύ κόπο και κουράγιο για να ξεσυνηθιστεί το συνηθισμένο ασυνήθιστο. Είναι όμως αργά για μένα, δε μου μένει πολύς χρόνος. Το χνώτο μου βρωμάει σκουριά και η σάρκα μου ξεφτάει. Γύρω μου είναι όλα πεθαμένα. Θέλω να βγω στο φως, μακριά από αυτήν την ατέλειωτη νύχτα που μολύνει την καρδιά μου, μα η σάπια σάρκα μου δεν υπακούει. Πριν προλάβω να πνιγώ στο βάθος της σιωπής μου, θέλω να ακουστώ τώρα που έμαθα να μιλώ.

Γι’ αυτό άκου με, που φωνάζω στη ζωή μου πίσω να γυρίσει.

Δες με, που κλαίω μπροστά της γονυπετής μήπως και μου δώσει συγχώρεση.

Δεν είναι άδικη που πίσω δε γυρίζει, εγώ δεν έκανα όσα της είχα υποσχεθεί.

Γι’ αυτό άκου με.  Όσο όμορφα στολισμένη και αν σου δώσουν προκαθορισμένη πορεία, μη δεχθείς.

Τη ζωή σου πάνω σε ράγες να βάλεις, μη ξεγελαστείς.

Στο φόβο μη κρατάς το εγώ, δε θα μπορέσει να βρει το  εμείς.

Άκου! Η ώρα είναι τρεις, περνά το Ωτομοτρίς.

 

*Ωτομοτρίς: τρένο με ενσωματωμένη μηχανή στην αρχή και στο τέλος(για αντίθετη πορεία).

 

_

γράφει η Κατερίνα Λαζίδου

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 02 – 03 Δεκεμβρίου 2023

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 02 – 03 Δεκεμβρίου 2023

Real News https://youtu.be/aAiiuhHULMc Καθημερινή Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να...

Ψείρες στο μετρό

Ψείρες στο μετρό

Τα γυφτάκια αποφάσισαν να σπάσουν πλάκα με τους σοβαροφανείς, παγωμένους επιβάτες του Μετρό. Τους σπάγαν τα νεύρα έτσι ακίνητοι όπως κάθονταν, προσπαθώντας να βρουν ένα σημείο να κοιτάνε που να μην συναντούν το βλέμμα του άλλου. Σύντομα είχαν ένα σχέδιο έτοιμο,...

Μάτια καθρέφτης

Άλλη μια νύχτα απέραντη κι ατέλειωτη εσύ έρχεσαι και φεύγεις σαν αόρατη σκιά σκόρπιες οι λέξεις, απ' το χρόνο ξεχασμένες αραχνιασμένες στη βουβή μου μοναξιά ραγισμένο γυαλί η καρδιά μου και τα όνειρά μου κι εσύ κομμάτι απ' τη ζωή μου σκορπισμένο τη θλίψη πώς να την...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Μάτια καθρέφτης

Άλλη μια νύχτα απέραντη κι ατέλειωτη εσύ έρχεσαι και φεύγεις σαν αόρατη σκιά σκόρπιες οι λέξεις, απ' το χρόνο ξεχασμένες αραχνιασμένες στη βουβή μου μοναξιά ραγισμένο γυαλί η καρδιά μου και τα όνειρά μου κι εσύ κομμάτι απ' τη ζωή μου σκορπισμένο τη θλίψη πώς να την...

Νέα ανάγνωση

Νέα ανάγνωση

Μια ακόμη καλοκαιρινή ηλιόλουστη ημέρα ξημέρωσε στην Αθήνα της κρίσης. Πόση εντύπωση μου έκανε από παιδί η σταθερή και πιστή, νομοτελειακή ανατολή του ήλιου. Ας έχουν οι άνθρωποι χίλια προβλήματα, ας τους έχει τσακίσει ένας ζωντανός χωρισμός, μια αρρώστια, ένας...

Το τρένο της ζωής

Το τρένο της ζωής

Μάζεψε τα ρούχα σου στείλτα στη μαμά σου να μάθουν να μοιράζονται κι αυτοί τα πράγματά σου το είδα σαν σε όνειρο να έρχεσαι να το πέμπεις το μήνυμα, την είδηση και να με κακοπαίρνεις μη φοβάσαι μάτια μου είναι όλος δικός μας ο καιρός, η σύμπνοια το μέλλον, το όνειρό...

4 σχόλια

4 Σχόλια

  1. Κυριακή

    Τι ωραία φωνή! Μου αρέσε πολύ η φωνή που άκουσα, πολύ ωραία γραφή απο κάτι ξεχασμένο που μου ζωντανέψατε!

    Απάντηση
    • Κατερινα Λαζιδου

      Σας ευχαριστω! Καλες γιορτες!

      Απάντηση
  2. Ανώνυμος

    μπραβο…

    Απάντηση
    • Κατερινα Λαζιδου

      Σας ευχαριστω. Καλες γιορτες!

      Απάντηση

Υποβολή σχολίου